ملحمه(ملحمة)، در استعمالات قديم عرب، به معناي «موقعة عظيمة القتل في الحرب» است، يعني: هنگامه اي بزرگ، و کشتاري عظيم در کارزار. [1] ملحمه، از ماده «لحمه»(لحمة) گرفته شده است، و لحمه به معناي پود است. جنگ بزرگ پر کشتار را از آنجا «ملحمه» گفته اند که مردمان در چنان کارزاري، چنان در هم فرو مي روند که گويي پودهاي جامه اند که تارها فرو رفته اند.

در آثار قديم، و در احاديث اسلام، سخن از وقوع ملحمه ها(ملاحم) رفته است، يعني به هنگام بروز انقلابات آخر الزّمان، و در طول زماني پيش از ظهور، و در آستانه ظهور، ملحمه هايي به وقوع خواهد پيوست. [2] آري، سخن از خونريزيها و کشتارهاي بزرگ است، مستکبران و ستمگستران، فوج فوج، کشته مي شوند، خون همه جا را مي گيرد، لاشه ها انباشته مي شود، و مرغان هوا و درندگان صحرا، از اين لاشه ها، سير و پر، خوراک مي خورند. [3] .

بدينگونه دشمنان حق و عدالت تباه مي گردند، و ابرقدرتان يکي پس از ديگري خوار و نابود مي شوند. از خون ظالمان و جباران، و پليدان و ناپاکان، و روحاني نمايان، و عالمان اديان باطل، نهرها جاري مي گردد، و زمينها رنگين مي شود.

به ما تعليم داده اند، و ما را تشويق کرده اند، که برا ي اين کشتار عظيم، و اين پاکسازي بزرگ جهاني آماده شويم. چه آماده سازيي از اين بهتر که به ما فرموده اند، از درگاه خدا مسئلت کنيد که چنين جنگ بزرگ، و چنين پاکسازي وسيع تحقق يابد، چنانکه از جمله، در ذکر صلوات بر حضرت مهدي«ع» آمده است:



[ صفحه 303]



... و اقم به الحرب...

ـ خدايا! آتش جنگ با دشمنان را، به دست مهدي، شعله ور ساز!

در ارتباط به مسئله آماده سازي براي هنگام ظهور و ياري مهدي«ع»، ما را به موضوع شهادت نيز توجه داده اند، تا با فداکاري بيشتر، و بي باکي افزونتر، وارد صحنه هاي پيکار شويم. فرموده اند: اگر شهيد شديد(زيرا که بطبع در جنگ و کارزار، کشته شدن و شهادت نيز پيش مي آيد)، بايد بسي شادمان باشيد، زيرا که مانند شهيدان سرفرازي خواهيد بود که در رکاب پيامبر خدا شهيد شده اند. آري، هر شهيد از ما، در رکاب مهدي، اجر دو شهيد دارد.

اينهمه کسان را، اينهمه فاجران و کافران را، اينهمه دشمنان عدل و فضيلت را، و اينهمه خصمان جنايت پيشه انسان و انسانيت را چه کسي بايد بکشد؟ تو، تو اي منتظر ظهور، تو اي شيعه مهدي؟ آري تو بايد بکشي. براي اينکه بخوبي آماده شوي، اجر شهادت در اين مبارزه بزرگ را، اجر دو شهيد دانسته اند، و اجر کشتن يکي از دشمنان مهدي را، معادل اجر بيست شهيد شمرده اند. و آفرين بر اين مذهب، و بر اين مکتب، مذهب و مکتبي که مي گويد، اگر به ياري رهبر حکومت عدل جهاني شتافتي، و در راه ياري او کشته شدي، اجر دو شهيد داري. و اگر دشمنان او را- که دشمنان شرف و پاکي و عدالت و انسانيت و حق و فضيلتند، و وارثان همه ظلمها و جنايتها و همه ظالمان و جنايتکاران تاريخند- کشتي، براي کشتن هر يک تن از آن پليدان ناپاک، اجر بيست شهيد خواهي داشت:

... و من ادرک قائمنا معه، کان له اجر شهيدين. و من قتل بين يديه، عدوّا لنا، کان له اجر عشرين شهيدا. [4] .

ـ هر کس قيام قائم ما آل محمد«ص» را درک کند، و در رکاب او(و در راه ياري او)، کشته شود، اجر دو شهيد دارد. و هر کس يکي از دشمنان ما را، در حضور او بکشد، اجر بيست شهيد خواهد داشت.



[ صفحه 304]