امر بسيار جالب، و بسيار مهم، و بسيار مغفول، امر آمادگي نظامي در



[ صفحه 275]



عصر انتظار است. انسان منتظر قيامي بزرگ، و انقلابي خونين، و شورشيشعله ور، و در گيريي عظيم و جهاني، آيا ممکن است که خود هيچ گونه آمادگيي براي حضور در اين درگيري و کمک به اين انقلاب نداشته باشد؟

مسلمان بايد هميشه آمادگي نظامي و نيروي سلحشوري داشته باشد، تا به هنگام طلوع طلايع حق، به صف پيکارگران رکاب مهدي«ع» بپيوندد، و در آن نبرد بزرگ حق و باطل، حماسه آفريند، و کمک رساند، و حضور فعال داشته باشد.

در اينجا، تعليمي است خورشيد سان، و دستوري است درخشان، از حضرت امام جعفر صادق«ع». امام، در اين تعليم، حوزه منتظران را فرا مي خواند تا همواره نيرومند و مسلح باشند، و دوره انتظار مهدي«ع» را، با دست پر، به سر آورند:

ليعدّنّ احدکم لخروج القائم، و لوسهما. فانّ الله اذا علم ذلک من نيته، رجوت لان ينسئ في عمره حتّي يدرکه، و يکون من اعوانه و انصاره. [1] .

ـ بايد هر يک از شما براي خروج قائم اسلحه تهيه کند، اگر چه يک نيزه. چون وقتي خداوند ببيند کسي به نيت ياري مهدي اسلحه تهيه کرده است، اميد است عمر او را دراز کند تا ظهور را درک نمايد واز ياروان مهدي باشد[يا براي اين آمادگي، به ثواي درک ظهور برسد].

و در گذشته، شيعيان به اين امر توجه بيشتر داشته اند، تا جايي که برخي اسلحه در خانه نگاه مي داشته اند، و اينچنين آماده شرکت در استقرار عدل بزرگ بوده اند. [2] به بعد انساني و عميق و والاي همين سنت بنگريد: انسنهايي در طول قرون و اعصار، در مدت عمر، اسلحه داشته باشند، که به هنگام ظهور منجي انسانيت، و گسترنده اصول عدالت، و درهم کوبنده جباران، و خوار سازنده مستکبران، به او بپيوندند، و براي نجات بشريت مظلوم و انسانيت محروم به پا خيزند. اين چه زلال جاري، و چه عصمت پاک، و چه باور تابناکي است؟ آفرين بر اين اعتقاد، و آفرين بر اين آمادگي....



[ صفحه 276]



باري، بعد آمادگي نظامي، و حضور اقدامي، در دوره انتظار، نيز بعدي مهم است. من در همين فصل، در پاره اي ديگر از بخشهاي آينده، در اين باره، باز سخن خواهم گفت.