از ويژگيهاي انسان منتظر، دينداري است و ديانت پيشگي. جز اين نمي توان تصور کرد. انمسان، در دوران عغيبت، بايد با مواظبت بيشتر، به امر دين خود، و به دينداري و صحت اعمال خود بپردازد، و ار هر گونه سستي، انحراف و فتور دوري گزيند. و اگر ابتلايي يافت، بزودي بازگردد، و در خط صحيح قرار گيرد، و به امام توجه و توسل جويد. امام صادق«ع» مي فرمايد:

براي صاحب الامر غيبتي طولاني است. در اين دوران هر کسي بايد تقوي پيشه سازد، و چنگ در دين خود زند. [1] .