بُعد ديگر انتظار، توجه به پيامبران و مکتب پيامران، و تجديد عهد با آنان است، و همچنين توجه به مقام هدايت پيامبر اکرم«ص». منتظران، چشم به راه کسي هستند که در او صفات و اثار پيامبران گرد آمده است، و هنگامي که ظاهر گردد، آن آثار در او ديده خواهد شد. هر کس دوست دارد آدم، و شيث، و نوح، و ابراهيم، و موسي، و عيسي، و داود، و سليمان، و يوسف«ع» و...و محمد«ص» را ببيند، مي تواند آنان را در «مهدي» ببيند.

او مي آيد تا آرمان پيامبران را تحقق بخشد، و تا دين خدايي را بگستراند، و نداي توحيد را به همه سوي ببرد.

مهدي، از اهل بيت پيامبر است. او فرزند فاطمه«ع»، و نواسه محمد«ص» است. او فرزند علي«ع» و حسين«ع» است. او دوازدهمين وصي و جانشين پيامبر است. چون ظاهر گردد، پرچم پيامبر را در دست گيرد، و به سنت پيامبر عمل کند. نخستين اصحاب او 313 تن خواهند بود، به شماره اصحاب پيامبر در جنگ «بدر». پيامبر اکرم، از آمدن او خبر داده، و درباره او بسيار سخن گفته است. چون او آشکار گردد، دين جدش پيامبر را رواج دهد و حاکم سازد.

مي نگريد که اينها همه، توجه دادن به اصل نبوت، و تأکيد بر مقام پيامبر اکرم است. و همه ياد کردن اعتقادي و مکتبي پيامبران است. در احاديث نيز، به اين مسائل اشاره شده اسا، ـ و بطور دقيق، رابطه مسئله مهدي و غيبت و انتظار، و رابطه ايماني منتظران مهدي، با نبوت و پيامبري، ذکر گشته است، از جمله، در اين سخن امام جعفر صادق«ع»:



[ صفحه 268]



هر کس از شما، در حال انتظار حاکميت دين خدا درگذرد، مانند کسي است که در خدمت قائم باشد، و در خيمه او... نه بلکه مانند کسي است که در رکاب قائم بجنگد، نه به خدا سوگند، بلکه مانند کسي است که در رکاب پيامبر «ص» شهيد شده باشد. [1] .

اين تعاليم همه، توجه دادن به اصل مهم نبوت است، و ياد آن و تأکيد بر آن.