امام علي«ع» در حديثي که برخي از مقامات خويش را براي حارث هَمْداني ياد مي کند

مي گويد: «مرا در شب قدر، همه ساله، نيروي افزون رسد. و اين دو فرزندانم که نگهبانان دينند، چنان آمدن شب و روز، تا قيامت باقي است.» [1] امام صادق«ع» - به نقل از پدر خويش- گويد:



[ صفحه 140]



هنگامي، علي«ع»، سوره «اِنّا اَنزَلْناه» را مي خواند، و فرزندانش، حسن و حسين، در نزد او بودند. حسين به پدر عرض کرد: اي پدر، وقتي تو اين سوره را مي خواني، شيريني و حلاوت ديگري از آن حس مي شود؟ علي«ع» فرمود: اي فرزند پيامبر و فرزند من! من از اين سوره چيزي مي دانم که تو(اکنون) نمي داني. چون اين سوره فرود آمد، جدّ تو پيامبر«ص» مرا خواست. وقتي نزد او رفتم، سوره را خواند، آنگاه دست خويش به روي شانه راست من نهاد و فرمود: اي برادر و وصي من، و اي ولي امّت من پس از من، و اي جنگنده بي امان با دشمنان من... اين سوره، پس از من، از آن تو است، و پس از تو، ازآنِ دو فرزند تو است. جبرئيل- که در ميان فرشتگان او برادر من است- حوادث يکسالِ اُمّتِ مرا(در شب قدر) به من خبر مي دهد. پس از من اين اخبار را به تو خواهد داد. وَ لَها نورٌ ساطِعٌ، في قَلبِکَ وَ قُلوبِ أَوصيائک اِلي مَطلَعِ فَجرِ القائم- و اين سوره، در قلب تو، و در قلب اوصياي تو، همواره، نوري تابناک خواهد افشاند، تا به هنگام طلوع سپيده دمان ظهور قائم. [2] .