بازگشت

چگونگي ارتباط با امام زمان در غيبت کبري


از اين دسته روايات استفاده مي شود که امام صادق (عليه السلام) مدّت ها قبل از تولد حضرت مهدي (عليه السلام) با بهره گيري از قصّه حضرت يوسف، مسئله امکان تشرّف و ارتباط با آن حضرت را در عصر غيبت کبري، ممکن دانسته و کيفيّت و چگونگي آن را نيز بيان فرموده اند؛ آن جا که حضرت در بيان سنّتي از يوسف در حضرت مهدي (عليه السلام)، فرمود: «خداوند بين او و خلق حجابي قرار مي دهد که در عين حالي که وي را مشاهده مي کنند، نمي شناسند».

از جمله اي که در چند حديث آمده است، استفاده مي شود که همان طور که برادران يوسف (عليه السلام) در هنگام مواجه شدن با وي، او را نشناختند و به عنوان عزيز و پادشاه مصر او را صدا زدند و از حضرتش تقاضاي کمک بيشتر کردند، حضرت مهدي (عليه السلام) نيز چنين حالتي دارند که در عصر غيبت کبري، امکان دارد افرادي با حضرت برخورد و مراوده داشته باشند و با وي گفتگو نمايند، امّا او را نشناسند؛ همانند يوسف (عليه السلام) که حتّي برادران وي بعد از آن همه برخوردهاي متعدد که همراه با گفتگو و داد و ستدهاي تجاري بود، يوسف (عليه السلام) را نشناختند، تا اين که يوسف (عليه السلام) که به خوبي برادران را مي شناخت، خطاب به آنان فرمود: «آيا دانستيد که شما از روي جهالت با يوسف و برادرش چه کرديد؟!»

در اين هنگام برادران يوسف متوجه شدند و گفتند: «آيا تو يوسفي؟!»

فرمود: «من يوسفم و اين هم برادرم». [1] .

نتيجه اين که، اگر چه تشرّف به حضور امام زمان (عليه السلام) در عصر غيبت کبري، امري است ممکن، لکن بايد دانست غالب کساني که به اين سعادت بزرگ دست يافته اند، در آن هنگام، حضرت را نشناخته اند، بلکه بعد از ملاقات با حضرت، طبق نشانه ها و شواهد، فهميده اند که مورد عنايت خداوند قرار گرفته اند و لحظاتي را در حضور وليّ خدا گذرانده اند.

شاهد بر اين موضوع، حکايات و قضاياي فراواني است که توسط افراد موثّق و مورد اعتماد نقل گرديده است و به هيچ وجه قابل خدشه نيست.

البته دانستن اين مطلب نيز لازم است که در مواردي هم ممکن است بعضي از افراد در هنگام تشرّف، التفات به آن داشته باشند؛ لکن اين موارد بستگي به اجازه خداوند دارد که حضرت کسي را مورد عنايت خاصّ خودشان قرار دهند، امّا در عين حال که الطاف و عنايات حضرت مهدي (عليه السلام) به شيعيان و ارادتمندانش فراوان است، لکن به جهت مصالح مهم تري که در کار است، در چنين مواردي که انسان هنگام برخورد و ملاقات با حضرت، ايشان را بشناسد اندک است.


پاورقي

[1] سوره يوسف، آيات 89 و 90.