اين روايات بيانگر امکان مشاهده حضرت مهدي (عليه السلام) در غيبت کبري است. زيرا در آن ها تصريح شده است: «همان طور که امام (عليه السلام) مردم را مشاهده مي کند، مردم نيز آن حضرت را مي بينند، امّا نمي شناسند».