بحث امکان تشرّف در زمان غيبت را با حديثي از امام صادق (عليه السلام) آغاز مي کنيم:

«قال أبو عبد اللّه (عليه السلام): للقائم غيبتان: إحداهما قصيرة، والاُخري طويلة، الغيبة الاُولي لا يعلم بمکانه فيها إلاّ خاصّة شيعته، والاُخري لا يعلم بمکانه فيها إلاّ خاصّة مواليه». [1] .

«امام صادق (عليه السلام) فرمود: براي قائم (عليه السلام) دو گونه غيبت وجود داد: يکي از آن دو کوتاه و ديگري طولاني مي باشد.

ويژگي غيبت اول آن است که مکانِ آن حضرت را جز خواصّ شيعيان کسي نمي داند. ويژگي غيبت دوم آن است که مکانِ آن حضرت را جز خواص موالي و دوستان وي کسي نمي داند».

از اين روايت نکاتي استفاده مي شود که شايان ذکر و متناسب با موضوع بحث است. البتّه قبل از بيان نکات، لازم است بگوييم:

اولا: اين روايت از نظر سند صحيح است و تمام راويان آن از افراد موثّق هستند. [2] .

ثانياً: روايات به اين مضمون متعدّد است که به خاطر رعايت اختصار به ذکر يکي از آن ها اکتفا کرديم.

اينک به طور اختصار نکات را بيان مي نماييم:

نکته اوّل: از جمله «للقائم غيبتان إحداهما قصيرة» استفاده مي شود که حضرت قائم (عليه السلام) داراي دو گونه غيبت است؛ يکي از آن دو کوتاه و ديگري طولاني است که جمله «الاُخري طويلة» اشاره به آن است.