اين که، پيشامدهاي ناگوار و دگرگوني هايي که در دوران طولاني غيبت رخ مي دهد، مردم را نيز متحوّل و دگرگون مي سازد به طوري که حفظ ايمان و استقامت در راه آن، بسيار سخت و دشوار است که حتّي امامان پيشين نيز، جامعه شيعه را در جريان آن قرار داده اند و آن ها را از سختي ها و مشکلاتي که در راستاي حفظ ايمان در زمان غيبت متوجّه آنان مي شود، خبر داده اند.

حضرت صادق (عليه السلام) فرمود:

«إنّ لصاحب هذا الأمر غيبة، المتمسّک فيها بدينه کالخارط للقتاد ـ ثمّ قال هکذا بيده ـ ثم قال: فأيّکم يمسک شوک القتاد بيده؟ ثمّ أطرق مليّاً، ثمّ قال: إنّ لصاحب هذا الأمر غيبة، فليتّق اللّه عبد و ليتمسّک بدينه». [1] .

«کسي که بخواهد در زمان غيبت صاحب الأمر (عليه السلام) به دين خود چنگ بزند و به لوازم دينداري ملتزم باشد، مانند کسي است که بخواهد با کشيدن دست، خارهاي درخت قتاد را بکَند. سپس حضرت فرمودند: کدام يک از شما مي تواند خارهاي درخت قتاد را با دست بگيرد؟

بعد فرمودند: به درستي که براي صاحب اين امر، غيبتي است که بايد بنده خدا، تقوا و پرهيز کاري را پيشه خود سازد و به دينش چنگ زند».

آري! در دوران اندوهناک غيبتِ آخرين حجّت و ذخيره خدا در زمين، ظاهر فريبنده امور دنيوي، يکي پس از ديگري، جلوه گر مي گردد و دل افراد را فريفته و اسباب گوناگون گناه و معصيت، بيش از پيش فراهم شده و در دسترس همه قرار گيرد. بساط لهو و لعب، غنا و نوازندگي و طرب، همه جا گسترده مي شود و با اختلاط و امتزاج هاي نامشروع مرد و زن، زمينه بيشتري براي دسترسي به گناه فراهم مي گردد. علاوه بر آن، قدرت هاي طاغوتي و غير ديني نيز در افزايش گناه و معصيت تأثير فراوان دارند. در آن دوران، دينداران حقيقي به ظاهر، ذليل، و بلهوسان نابکار به ظاهر، عزيزند؛ امر به معروف و نهي از منکر فراموش، و انجام منکرات در هر کوي و برزن متداول و مرسوم مي گردد.

بنابر اين بايد گفت که دينداري، سخت و مشکل است. لذا عظمت افرادي که در شرايط سخت و دشوار غيبت، دين خود را حفظ کنند و بر اعتقاد به امامت حضرت مهدي (عليه السلام) ثابت و استوار بمانند، روشن مي شود. اميد آن که خداوند ما را از ثابت قدمان بر اعتقادات صحيح اسلامي و امامت ائمه معصومين (عليهم السلام) قرار دهد و مقدّمات ظهور حضرت را فراهم فرمايد.