در دين اسلام امکان عمر طولاني يکي از مسائل مورد اتفاق مي باشد و قرآن مجيد در نهايت صراحت از عمر طولاني نوح در سوره عنکبوت آيه14 خبر مي دهد (فلبث فيهم ألف سنة الاّ خمسين عاماً) که فقط مدت اشتغال نوح پيغمبر ـ علي نبينا وآله وعليه السلام ـ به دعوت قوم پيش از طوفان به صريح اين آيه نهصد و پنجاه سال بوده است و اگر سالهاي پيش از دعوت و سالهاي بعد از دعوت را به حساب بياوريم چه مقدار مي شود، خدا عالم است.

و عموم مسلمانان اتفاق دارند که عيسي و بلکه خضر و ادريس و الياس زنده هستند و عيسي در آخرالزمان به زمين خواهد آمد و به حضرت مهدي (ع) در نماز اقتدا خواهد کرد.

از نظر تاريخ نيز عمر طولاني مورد تأييد است و تواريخي که در دست داريم، اشخاص بسياري را نشان مي دهند که از عمر طولاني و زندگي بلند برخوردار شده اند.

يکي از کتابهائي که به خصوص در تاريخ زندگي و شرح احوال معمّرين نگاشته شده و يکي از مآخذ و مصادر و کتب مهم تراجم و رجال به شمار مي رود کتابي است که ابوحاتم سجستاني (متوفي 350) به نام «المعمّرون» تأليف کرده است، اين کتاب که اخيراً هم با فهرست و اسلوب عالي طبع شده سوابق تاريخي طول عمر را بطور کامل و مبسوط روشن مي سازد.

نتيجه:

ما از هر نظر که ملاحظه کنيم حتي تواريخ عهد باستان را هم اگر جلو بياوريم يا علم قديم و فلسفه يونان را مستند قرار دهيم و يا آنکه به علوم جديد اعتماد نمائيم و يا به اخبار انبيا و پيامبران اتکا و استناد نمائيم، همه امکان طول عمر و وقوع آن را تصديق و اثبات مي نمايند و آن را خارق عادت و اعجاز يعني بيرون از قوانين و نواميس طبيعي عالم نمي شمارند.

بله چون افرادي که عمر طولاني کرده اند نادرند قدري نامأنوس و جالب توجه است. در صورتي که از نظر علمي بايد گفت اين عمرهاي کوتاه خلاف سنن خلقت و قواعد اصلي عالم طبيعت است و اگر عوارضي که گفته شد مانع نبود بايد عمر کوتاه خلاف عادت شده باشد.