دکتر «هنري الحيس» مي گويد: بايد حدّ متوسط مرگ و مير عمومي را به حدّ مرگ و مير اطفال کمتر از ده سال رسانيد و اگر اين مسأله عملي شود، انسان آينده، هشتصد سال زندگي خواهد کرد. [1] .

دانشمندان هنوز در تعيين مرز قاطع (زندگي طبيعي) بشر به موفقيّتي نرسيده اند.

مرز منطقي زندگي به نظر دانشمندان تفاوت دارد «پاولوف» مرز طبيعي حيات انسان را 100 سال مي دانست «مچنيکوف» آن را 150 تا 160 قلمداد مي کرد.

پزشک و دانشمند مشهور آلماني موسوم به «گوفلاند» معتقد بود که مدّت عادي زندگي بشر 200 سال است.

فيزيولوژيست مشهور قرن نوزدهم «فلوگر» آن را تا 600 سال و «روجربيکن» انگليسي تا 1000 سال قلمداد کرده اند. [2] ولي هيچيک دليلي بر اينکه اين مرزها مرز قاطع باشد که از آن تجاوز نکند ارائه نمي دهند.

به عقيده دانشمند روسي «ايليا مچنيکوف» پزشک و فيزيولوژيست، ياخته ها و سلولهاي بدن انسان که تقريباً شصت تريليون مي باشد از سموم ترشح شده توسط باکتريهاي سمي روده مخصوصاً روده بزرگ (که در آن روزانه 130 تريليون ميکروب زاده مي شود) مسموم مي شوند.

بسياري از اين باکتريهاي زياني به بدن نمي رسانند ولي بعضي از آنها سمّي هستند.

اينها بدن را از داخل توسط سمهائي که توليد مي کنند (مانند گازهاي فنل و اندل) مسموم مي سازند احتمالاً ياخته ها و بافتهاي سازنده بدن در اثر اين مسمويّت به پيري زود رس دچار مي شوند، وقتي ياخته پير شد، به سختي مي تواند نيازهاي حياتي را رفع نمايد و در تکثير آن اختلال پديد آمده و سپس مي ميرد. [3] .

پروفسور «اسميس» استاد دانشگاه کلمبيا مي گويد: حدّ و حصر سن، مثل ديوار صوتي است، همانطور که ديوار صوتي امروزه شکسته شده، اين ديوار سن نيز روزي خواهد شکست. [4] .