خداوند در قرآن مجيد در آيات کريمه متعددي تشکيل يک حکومت جهاني اسلامي، بسط دين اسلام، غلبه آن بر کليه اديان، زمامداري صلحاء و ارباب لياقت را وعده فرموده است که از آن جمله اين آيات است:

(وقاتلوهم حتي لا تکون فتنة ويکون الدين کله لله) [1] «با کافران جهاد کنيد تا در زمين فتنه و فسادي نماند و آيين همه دين خدا گردد».

(هو الذي أرسل رسوله بالهدي ودين الحق ليظهره علي الدين کله) [2] «او است خدائي که رسول خود را با دين حق به هدايت خلق فرستاد تا بر همه اديان عالم او را تسلط و برتري دهد».

(يريدون أن يطفؤا نور الله بأفواههم ويأبي الله الاّ أن يتم نوره) [3] «کافران مي خواهند که نور خدا را با نفس تيره و گفتار جاهلانه خود خاموش کنند ولي خدا نمي گذارد، تا آنکه نور خود را به منتهاي ظهور و حد اعلاي کمال برساند».

(يريدون ليطفؤا نور الله بأفواههم والله متم نوره) [4] «کافران مي خواهند تا نور خدا را با گفتار باطل و طعن مسخره، خاموش کنند، البته خدا نور خود را تمام و کامل مي کند».

(ويريد الله أن يحق الحق بکلماته ويقطع دابر الکافرين) [5] «و خدا مي خواست که صدق سخنان حق را ثابت گردانده و ريشه کافران را از بيخ و بن برکند».

(وقل جاء الحق وزهق الباطل انّ الباطل کان زهوقاً) [6] «بگو که حق آمد و باطل را نابود ساخت، که باطل خود لايق محو و نابودي است».

(ولقد کتبنا في الزبور من بعد الذکر ان الارض يرثها عبادي الصالحون) [7] «ما بعد از تورات در زبور نوشتيم که البته بندگان نيکوکار من ملک زمين را وارث و متصرف خواهند شد».

(وعد الله الذين آمنوا منکم وعملوا الصالحات ليستخلفنهم في الارض) [8] «خداوند وعده فرموده، به کساني از شما که نيکوکار گردد در زمين خلافت دهد».

(ولقد سبقت کلمتنا لعبادنا المرسلين انهم المنصورون وان جندنا لهم الغالبون) [9] «همانا عهد ما در باره بندگاني که به رسالت فرستاديم سبقت گرفته است که البته آنها بر کافران فتح و پيروزي يابند و سپاهيان ما غالبند».

(انا لنصر رسلنا والذين آمنوا في الحياة الدينا) [10] «ما البته رسولان خود و کساني که ايمان آورند در حيات دنيا نصرت و ظفر مي دهيم».

(کتب الله لاغلبن أنا ورسلي ان الله قوي عزيز) [11] «خدا حتم گردانيده که البته من و رسولانم غالب مي شويم که خداوند قوي و مقتدر است».

و آيات ديگري که تأويل آنها هنگام ظهور حضرت ولي عصر ـ عجل الله تعالي فرجه آشکار شود، دلالت دراند بر غلبه اسلام بر سايرا اديان و غلبه اهل حق بر اهل باطل و حتمي بودن غلبه انبياء و اتمام نور خدا که اين معاني بطور مطلق تا حال ظاهر نشده و اين آيات تحقق آن را در آخرالزمان بشارت مي دهد.

خداوند وعده داده که البته پيغمبران را غالب سازد و ياري کند و معلوم است که اين نصرت و غلبه فقط نصرت و غلبه در آخرت نيست، براي اينکه مي فرمايد: (في الحياة الدنيا) و نصرت و غلبه انبيا بر قوم خودشان و پيشرفت کار آنها در عصر خودشان هم نيست، زيرا دعوت بسياري از پيغمبران در قومشان اثر نبخشيد بلکه بعضي از آنها کشته شدند.

اين نصرت و غلبه، نصرت و غلبه مقصد و هدف و دعوت آنها است که بر طبق ظاهر آيات مقيد به مرتبه اي نيست بلکه نصرت و غلبه مطلق است.

همچنين است اتمام نور، که معني اينکه خدا نور خود را در مقابل آنهائي که مي خواهند نور او را خاموش کنند و مانع از پيشرفت اسلام شوند تمام مي گردادن اين است که دين را جلو مي برد و بر قلمرو اسلام مي افزايد و اتمام آن وقتي است که اسلام تمام جهان را بگيرد.

چنانکه معني استخلاف و جانشيني مؤمنين در زمين و وارث شدن آنها زمين را نيز استخلاف در تمام زمين و واث شدن کره ارض است که براي امام زمان و ياران و اصحاب آن حضرت حاصل مي شود.

معناي غلبه حق بر باطل بطور اطلاق هم غير از اين نيست که به تمام معني حق بر باطل پيروز شود و اگر از جهت حجت و برهان غالب باشد (با اينکه به اين معني هميشه غالب است) ولي در ظاهر غالب نباشد غلبه مطلق نيست و ظاهر اين آيات غلبه مطلق است.

و اما آيه (ليظهره علي الدين کله) که دلالتش بر غلبه اسلام واضح است.

و مؤيد مستفاد از اين آيات است رواياتي که در اين خصوص از حضرت رسول (ص) منقول است، مثل: «ليدخلن هذا الدين علي ما دخل عليه الليل =البته اين دين در هر کجا که شب داخل شده باشد داخل مي شو».

و شايد نکته اينکه فرمود: «علي ما دخل عليه الليل» و نفرمود: «علي ما دخل عليه اليوم أو الشمس» تشبيه دين به آفتاب باشد که همانطور که روز آفتاب در هر کجا که شب رفته باشد وارد مي شود، خورشيد عالمتاب اسلام نيز به تمام اماکن پرتو افکن خواهد شد و تاريکي کفر و شرک و ضلالت را نابود خواهد ساخت، همانطور که آفتاب، تاريکي شب را از ميان مي برد.