يکي از افترائات مغرضين و دشمنان شيعه و اعداي اهل بيت اين است که مي گويند: شيعه معتقد است امام در سرداب غيبت کرده و در سرداب باقي است و از سرداب ظاهر خواهد شد و هر شب بعد از نماز مغرب بر در سرداب مي ايستند تا ستارگان نيک آشکار گردند سپس متفرق مي شوند تا شب بعد.

ما در تکذيب و ردّ اين افترا محتاج به هيچ گونه توضيح نيستيم ـ چيزي که عيان است چه حاجت به بيان است ـ همه مي دانند که اينگونه افترائات از امثال ابن خلدون و ابن حجر، جعل و بر اساس انگيزه دشمني با شيعه و انحراف از اهل بيت، و تمايل به بني اميه و دشمنان خاندان رسالت است. اين نويسندگان و کساني که بعد از آنها آمدند تا زمان ما به جاي اينکه عقايد و آراري شيعه را از خود و از کتابهايشان به دست آورند به جعل و افترا پرداخته يا جعليّات و افترائات پيشينيان خود را دست به دست گردانده و آنها را ملاک و ميزان تحقيق در باره عقايد شيعه و معرفت آراي آنها قرار مي دهند و خود و ديگران را گمراه مي سازند.

خيلي عجيب و بسيار شگفت انگيز است که به يک امّتي که هزاران نويسنده عالي قدر آنها آراء و عقايدشان را صريحاً در تأليفات خود نگاشته اند، نسبتي داده شود که در هيچ عصري احدي از آنها، احتمال آن را هم نداده است.

در مورد امامت و اصول اعتقادي ديگر در کتابهاي کلام و اعتقادات، عقايد شيعه محفوظ و مضبوط است و در موضوع غيبت در کتابهائي که از عصر ائمه: و بعد از آن تأليف شده همه خصوصيّات آن مذکور شده و در هيچ کتاب و نوشته اي از اين افتراء اثر و نشانه اي نيست.

احديث نگفته امام در سرداب سامراء مخفي است بلکه کتب و روايات شيعه و آن همه معجزات و کرامات که از آن حضرت در غيبت صغري و کبري نقل شده و حکايات آنانکه به شرف درک حضورش در طول اين دو غيبت مشرف شده اند همه اين نسبت را تکذيب مي نمايند. بلي در سامرا مشرفه سردابي است که شيعه در آنجا به دعا و نماز و عبادت خدا و زيارت حضرت ولي عصر ـ عجل الله تعالي فرجه ـ رفتار مي کنند نه براي اينکه امام در آنجا مختفي و پنهان است، يا کسي امام را مقيم در آنجا بداند، بلکه براي آنکه آن موضع معروف به سرداب و نواحي آن و حرم عسکريين منازل و مساکن شريفه و خانه ها و محل ولادت آن حضرت و بُروز بعضي معجزات بوده است و تجديد خاطرات آن اعصار و ياد آن ازمنه که امام عصر و پدرش و جدش در آن بيوت شريف که از آن جمله همين دار معروف به سرداب است، خدا را پرستش مي کردند و محل آمد و شد شيعه و محبّان اهل بيت بوده، در همان مقامات و مواقف شريفه به مدلول (في بيوت أذن الله أن ترفع ويذکر فيها اسمه يسبح له فيها بالغدو الاصال) [1] «خانه هايي را خدا اجازه داده که آنجا رفعت يابد و در آنجا ذکر نام خدا شود و صبح و شام تسبيح و تنزيه ذات پاک او کنند» مناسب است.

چنانچه منازل و مقامات ديگر نيز هست که مورد احترام شيعه است براي آنکه معلوم شده آن حضرت آن اماکن را مشرف به قدوم خود فرموده است (مانند مسجد جمکران قم). [2] .