اين مقاله در سالنامه معارف جعفري سال 81 ـ 1380، ص60 ـ 73، چاپ شده است لازم به تذکر است که قسمتي از اين مقاله و بعضي مقالات ديگر براي اينکه مطالب در اين مجموعه تکرار نگردد، حذف شد. مع ذلک چون اين مقالات بطور مستقل و در مناسبت هاي مختلف نگارش يافته و تصرف و حذف بيشتر باعث کوتاهي و نارسائي، بلکه تغيير اساس مقاله مي شد از حذف بعضي از مطالب مکرر خودداري کرديم.

يکي از مسائل و اموري که فِرَق اسلام بر آن، اجتماع و اتفاق نموده اند، ظهور مهدي اهل بيت حضرت قائم آل محمد ـ صلوات الله عليهم أجمعين ـ در آخرالزمان است که همه متفق الکلمه انتظار يک قيام روحاني جهاني و ظهور مصلحي [1] را مي کشند که عدالت اجتماعي و نظام جهان را بر اساس ايمان به خدا و احکام دين اسلام برقرار سازد و دنيا را از چنگال ستمکاران و جباران نجات بخشد و پرچم عزيز اسلام را در تمام نقاط به اهتزاز در آورد.

همه چشم به راهند و انتظار دارند که شايسته ترين فرزندان پيغمبر قيام کرده، آئين توحيد و رسم برادري و مساوات اسلامي را زنده نموده بشر را از نعمت آسايش بهره مند سازد و موجبات تفرقه و محروميّت و ناکامي را از ميان بردارد.

اين وعده الهي است و تخلف پذير نيست. دنيا به طرف آن عصر درخشان در حرکت است، سير زمان، گردش دوران هر دم بشر را به چنين روزگاري نزديک تر مي سازد.

ايمان به ظهور حضرت مهدي ـ عليه الصلاة والسلام ـ و جهانگير شدن دين اسلام به آيات متعددي از قرآن مجيد و متواترترين روايات و قوي ترين اجماعات اتکاء و استناد دارد که هر مسلمان معتقد به قرآن و رسالت پيغمبر اسلام (ص) بايد به اين ظهور، ايمان راسخ و ثابت داشته باشد.

اگر چه در اين مقاله تفصيل و شرح اين مطالب ممکن نيست ولي براي توجه خوانندگان محترم تحت چهار عنوان: (1ـ آيات قرآن مجيد 2ـ اجماع و اتفاق مسلمين 3ـ روايات اهل سنّت 4ـ روايات شيعه) بطور اختصار توضيحاتي مي دهيم.