در کتاب فرايد السمطين و کتاب البرهان في علامات مهدي آخرالزمان، ب2 و کتاب الاشاعه، ص112 و کتاب الاذاعه، ص137 و کتاب التصريح، ص442 و کتاب العرف الوردي في اخبار المهدي، ج2، ص83 و بعض کتب ديگر از فوائد الاخبار ابي بکر اسکاف و از ابوبکر بن خيثمه در اخبار المهدي در حديثي که سفاريني سند آن را مرضي دانسته و از سهيلي در شرح سير از جابر بن عبدالله انصاري از حضرت رسول خدا 6 روايت کرده است که فرمود: «من أنکر خروج المهدي فقد کفر =هر کس خروج مهدي را انکار نمايد کافر گرديده» و در لفظ ديگر است که فرمود: «من کذّب بالمهدي فقد کفر =هر کس ظهور مهدي را دروغ بشمارد کافر گرديده».

سفاريني در کتاب «لوامع» گفته است: ايمان به خروج مهدي واجب بوده و از عقائد اهل سنّت و جماعت است.

مؤلف کتاب ارشاد المستهدي [1] در ص53 مي گويد: بپرهيز اي خردمند از هر شبهه و شکي در ظهور حضرت مهدي (ع) زيرا عقيده به ظهور آن حضرت اتمام ايمان به خدا و رسول خدا 6 و آنچه پيغمبر آورده و از آن خبر داده است مي باشد و پيغمبر، صادق و مصدّق است و همچنين شبهه اي نداشته باش در اينکه مهدي موعود تا حال ظاهر نشده و هر کس اين ادعا را کرد دروغگو و کذّاب است به جهت اينکه علامات و نشانيهائي که در روايات شريف ذکر شده در آن اشخاص موجود نيست و ظهور مهدي و راه شناسائي او مشهور و روشن است و ظهور او پيش از نزول عيسي خواهد بود و اجتماع او با عيسي (بر حسب اخبار ثابت) امري ضروري و بديهي است.

هر کس بخواهد بطور مبسوط اطلاع پيدا کند به کتابهائي که در اين موضوع تأليف شده رجوع نمايد، مقصود ما در اين کتاب (ارشاد المستهدي) اثبات تواتر روايات ظهور آن حضرت به اختصار است.

در ص52 مي گويد: اين احاديث (احاديث ظهور) و آثار را، عموم محدثين و غير محدثين در کتابهايشان نقل کرده اند و ايمان به ظهور مهدي ـ رضي الله عنه ـ (اين تعبير از ارشاد المستهدي است) مشهور و شايع در بين صحابه بوده و اصحاب اين عقيده و ايمان را از پيغمبر (ص) اخذ کرده اند و همچنين است آثار و مراسيلي که از تابعين رسيده زيرا آنها در اينگونه از مسائل به رأي و از پيش خود چيزي نمي گفتند.

نتيجه اي که ما از اين مقاله مي خواهيم بگيريم اين است که مسأله ظهور حضرت مهدي منتظر موعود ـ أرواح العالمين له الفدا ـ که صاحب صفاء و علامات مذکور در روايات است، مورد اتفاق و اجماع مسلمين و احاديث وارد شده در اين موضوع از طرق عامه به حد تواتر و مسلّم و ثابت است و با ايمان به صدق پيغمبر اکرم و تصديق به نبوت آن حضرت و صحت آنچه از آن خبر داده، از اخبار غيبي است و شک در آن راه ندارد و ايمان به نبوت مستلزم ايمان به ظهور آن حضرت است و انفکاک اين دو از يکديگر جايز نيست.

آنچه توضيح داده شد، مبتني بر اقوال علماي اهل سنت است و اگر کسي به کتب معتبر شيعه و روايات آنها از اهل بيت عصمت و طهارت به سندهائي که در نهايت اعتماد مي باشد و به کتابهائي که از پيش از هزار سال پيش تا حال نوشته اند و احصاي آنها دشوار، بلکه غير ممکن است رجوع شود اطلاعات او در اين موضوع جامع تر خواهد شد.

شيعه اين روايات و احاديث را در کتبي که از عصر حضرت اميرالمؤمنين (ع) شروع به تصنيف آنها کرده اند و در اصولي که در عصر ائمه: و پيش از ولادت حضرت مهدي و ولادت پدر بزرگوارش حضرت امام حسن عسکري تأليف نموده اند ضبط کرده اند که في الواقع يکي از معجزات و اخبار غيبي، همين احاديث و روايات است. اميد است خداوند متعال چشم عموم مسلمين را به زيارت آن جمال عديم المثال روشن و منوّر فرموده و به انتظار آنها پايان بخشيده، تزلزل و اضطرابي را که در همه شؤون بشر طاهر شده به ظهور آن يگانه مصلح حقيقي مرتفع فرمايد. فانه علي کلّ شيء قدير.