پس از آنکه در همه اعصار، قرآن غريب و تنها مانده و در حاشيه زندگي به فراموشي سپرده شده بود؛ در زمان حکومت آخرين حجت الهي تعاليم حيات بخش قرآن به تمامي عرصه زندگي بشر وارد مي شود. و سنّت که همان گفتار و رفتار پيشوايان ديني است در همه جا به عنوان بهترين الگوي حيات انساني مطرح مي گردد و عملکرد همگان با معيار خدشه ناپذير قرآن و عترت ارزيابي مي شود.

امام علي عليه السلام در بياني رسا حکومت قرآني امام مهدي عليه السلام را چنين توصيف کرده است:

در روزگاري که هواي نفس حکومت مي کند [امام مهدي عليه السلام ظهور مي کند و] هدايت و رستگاري را جايگزين هواي نفس مي سازد و در عصري که نظر شخصي بر قرآن مقدم شده است، افکار را متوجه قرآن مي گرداند و آن را حاکم بر جامعه مي سازد. [1] .

و نيز در بياني ديگر، آن حضرت دوران ظهور قرآن و حضور آن را در زندگي بشر چنين بشارت داده است:

... گويي هم اکنون شيعيان خود را مي بينم که در مسجد کوفه، خيمه ها زده اند و قرآن را بدان گونه که نازل شده به مردم مي آموزند... [2] .

و ياد دادن و ياد گرفتن قرآن نقطه شروعي براي ترويج فرهنگ قرآني و حاکميت قرآن و احکام آن در همه حوزه هاي فردي و اجتماعي است.