نفس زکيّه به معناي شخص به رشد و کمال رسيده و يا انسان پاک و بي گناهي است که قتلي انجام نداده است و مقصود از قتل نفس زکيّه اين است که اندکي پيش از قيام امام مهدي عليه السلام شخصيّت برجسته و يا بي گناهي بدست مخالفان حضرت کشته مي شود.

زمان اين رخداد بر اساس بعضي از روايات 15 شب پيش از قيام امام مهدي عليه السلام است. امام صادق عليه السلام در اين باره فرمود:

بين قيام قائم آل محمدصلي الله عليه وآله و کشته شدن نفس زکيّه تنها 15 شب فاصله است. [1] .

علائم فراوان ديگري نيز در روايات ذکر شده است که بعضي از آنها عبارتند از: خروج دجّال (موجودي حيله گر و پليد که بسياري از انسان ها را گمراه مي کند)، خورشيد گرفتگي و ماه گرفتگي در ماه مبارک رمضان، آشکار شدن فتنه ها و قيام مردي از خراسان.

گفتني است توضيح و تحليل اين نشانه ها در کتاب هاي مفصّل، بيان شده است. [2] .