خسف به معناي فرو رفتن است و بيداء منطقه اي ميان مکه و مدينه است.

مقصود از خسف بيداء اين است که سفياني، لشگري را براي مقابله با امام مهدي عليه السلام به سمت مکّه گسيل مي دارد. هنگامي که لشگر او به منطقه بيداء رسيد به صورتي معجزه آسا در زمين فرو مي رود.

امام باقرعليه السلام در اين باره فرمود:

«به فرمانده سپاه سفياني خبر مي رسد که مهدي عليه السلام به سوي مکه رفته است، پس لشگري را در پي او روانه مي کند ولي او را نمي يابد... چون لشگر سفياني به سرزمين بيداء رسيد ندا دهنده اي از آسمان آواز مي دهد: «اي سرزمين بيداء آنان را نابود کن» پس آن سرزمين لشگر را در خود فرو مي برد.» [1] .