قيام و انقلاب جهاني امام مهدي عليه السلام نشانه هايي دارد. دانستن اين علائم، آثار مهمّي در پي خواهد داشت. از آنجا که اين نشانه ها نويد بخش فرج مهدي آل محمدصلي الله عليه وآله است، وقوع هر يک از آنها نور اميد را در دل هاي منتظران، پر فروغ تر خواهد کرد و براي معاندان و منحرفان مايه تذکّر و هشدار خواهد بود تا از بدي و تباهي دست بردارند همچنان که منتظران را براي درک ظهور و کسب قابليّت همراهي و حضور در کنار معصوم عليه السلام مهيّاتر خواهد کرد. علاوه بر اينکه آگاهي از اتفاقاتي که در آينده رخ خواهد داد مي تواند ما را در برنامه ريزي مناسب براي مواجهه بهتر با آنها ياري دهد، همانگونه که اين علائم معيار خوبي براي تشخيص مدّعيان دروغين مهدويّت است بنابراين اگر کسي ادّعاي مهدويت کرد ولي قيام او همراه با اين علائم نبود به سادگي مي توان به دروغگو بودن او پي برد.

در روايات پيشوايان معصوم عليه السلام علائم فراواني براي ظهور ذکر شده است که بعضي از آنها پديده هاي طبيعي و عادي و بعضي غير عادّي و معجزه آسا هستند.

ما از ميان اين علائم ابتدا آنهايي را که در منابع معتبر و روايات بيشتر به صورت برجسته ذکر شده را بيان مي کنيم و در پايان تعدادي از علائم ديگر را به اختصار برخواهيم شمرد.

امام صادق عليه السلام در روايتي فرموده اند:

«[قيام] قائم عليه السلام پنج نشانه دارد: خروج سفياني، يماني، نداي آسماني، کشته شدن نفس زکيّه و خسف بيداء.» [1] .

اکنون با توجه به روايات، علائم پنجگانه ياد شده را که در روايات متعدد تکرار شده است توضيح مي دهيم گرچه تمام جزئيات حوادث مربوط به آنها براي ما قطعي نيست.