از وظايف تک تک افراد قبيله انتظار که بگذريم، جمعيت منتظران نيز بايد طرح و برنامه اي داشته باشند که در راستاي اهداف امام و حجت الهي باشد. به بيان ديگر اجتماع منتظر لازم است که تلاش و حرکت خود را در مسير رضايت رهبر موعود قرار دهد.

بنابراين جامعه منتظر بر آن است که عهد و پيمان خود با امام را به انجام رساند تا زمينه مناسب براي ظهور دولت مهدوي فراهم شود.

امام عصرعليه السلام در يکي از بيانات خود به چنين جمعيتي اينگونه بشارت داده است:

اگر شيعيان ما - که خداوند آنان را در راه اطاعتش ياري دهد - در وفاي پيماني که از ايشان گرفته شده، يکدل و مصمم باشند؛ البتّه نعمت ديدار، از آنان به تأخير نمي افتد و سعادت ملاقات ما براي آنها با معرفت کامل و راستين نسبت به ما، تعجيل مي گردد. [1] .

و آن عهد و پيمان همان است که در کتاب خدا و سخنان نمايندگان خدا آمده است که مهمترين آنها را بيان مي کنيم:

1- تلاش در جهت پيروي از امامان و دوستي با دوستان ائمه و بيزاري جستن از دشمنان آنها.

امام باقرعليه السلام از پيامبر خداصلي الله عليه وآله روايت کرده که فرمود:

خوشا حال آنکه قائم خاندان مرا درک کند در حالي که پيش از قيام، از او پيروي کرده باشند. با دوستان او دوستي و با دشمنان او دشمني نموده باشد. آنها رفيقان من و اهل دوستي و محبت من و گرامي ترين امت من نزد من در روز قيامت هستند!! [2] .

2- جمعيت منتظران در مقابل بدعت ها و انحراف ها در دين و رواج منکرات و زشتي ها در سطح جامعه بي تفاوت نيستند و نيز در برابر فراموش شدن سنّت هاي نيکو و ارزش هاي اخلاقي از خود واکنش نشان مي دهند.

از پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله روايت شده که فرمود:

البتّه در پايان اين امت (دوره ي آخر الزّمان) گروهي خواهند بود که پاداش آنها همانند اجر امت اول اسلامي خواهد بود. آنها امر به معروف و نهي از منکر مي کنند و با اهل فتنه (و فساد) مي جنگند. [3] .

3- جامعه منتظر در برخورد با ديگران وظيفه دارد که تعاون و همکاري را سر فصل برنامه هاي خود قرار دهد. و افراد اين جامعه به دور از تنگ نظري و خود محوري، پيوسته حال فقراء و نيازمندان جامعه را پي گيري مي کنند و از آنان بي خبر نمي مانند.

گروهي از شيعيان از امام باقرعليه السلام درخواست نصيحت کردند؛ حضرت فرمود:

از ميان شما آنکه نيرومند است، ضعيف را ياري کند و آنکه بي نياز است با نيازمندتان مهرباني ورزد و هر يک از شما نسبت به ديگري خيرخواهي کند. [4] .

گفتني است که دائره اين همکاري و همياري محدود به محيطي که در آن زندگي مي کنند نيست بلکه خير و نيکي منتظران به محيطهاي دورتر و نيازمندان شهرهاي ديگر نيز مي رسد زيرا که در پرتو روح انتظار هيچ جدايي و دوگانگي بين افراد احساس نمي شود.

4- افرادي که عضو جامعه منتظر هستند مي بايد جامعه را رنگ و بوي مهدوي بخشيد و نام و ياد امام را در همه عرصه ها بلند کنند و گفتار و کردار امام را به عنوان سرآمد همه سخنان و شيوه ها به نمايش عمومي بگذارند و در اين راه با همه وجود بکوشند که بدون ترديد مورد عنايت و لطف ويژه امامان خواهند بود.

عبدالحميد واسطي از ياران امام باقرعليه السلام به آن حضرت مي گويد:

ما در انتظار امر فرج همه زندگي خود را وقف کرديم به گونه اي که براي بعضي از ما مشکلاتي را به همراه داشته است!

امام در پاسخ او مي فرمايد:

اي عبدالحميد، آيا گمان مي کني که خداوند راه رهايي (از مشکلات) را براي آن بنده اي که خود را وقف خداوند کرده باشد قرار نداده است؟! آري به خدا قسم خداوند براي او راه چاره اي قرار خواهد داد. خداوند رحمت کند بنده اي را که امر (ولايت) ما را زنده دارد! [5] .

سخن آخر اينکه جامعه منتظر بايد بکوشند که در همه ابعاد زندگي اجتماعي، الگوي ساير اجتماعات باشند و همه زمينه هاي لازم براي ظهور منجي موعود را فراهم کنند.