آنچه منتظران را در کسب معرفتِ امام و پيروي از آن بزرگوار ياري مي دهد و پايداري در راه انتظار را به دنبال دارد؛ پيوستگي و ارتباط مداوم با آن طبيب جان ها است.

به راستي وقتي آن امام مهربان امّت، هميشه و همه جا به حال شيعيان خود نظر دارد و لحظه اي آنها را از ياد نمي برد آيا رواست که دلدادگان روي او به دنيا و تعلّقات آن سرگرم شوند و از آن عزيز، غافل و بي خبر بمانند؟ يا راه و رسم دوستي و محبّت آن است که در همه حال او را بر خود و ديگران مقدم بدارند. وقتي بر سجاده دعا مي نشينند از او آغاز نمايند و براي سلامتي و فرج آن حضرت دعا کنند که آن بزرگوار خود فرمود:

براي تعجيل فرج بسيار دعا کنيد که فرج شما در همان است. [1] و همواره بايد زمزمه کنند:

اَللَّهُمَّ کُنْ لِوَليِّکَ الْحُجَّةِبْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَيْهِ وَ عَلي ابائهِ فِي هذِهِ السَّاعَةِ وَ في کُلِّ ساعَةٍ وَليّاً وَ حافِظاً وَ قائداً و ناصراً و دليلاً وَ عَيْناً حَتَّي تُسْکِنَهُ اَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً. [2] .

خدايا براي وليّ خود، حجةبن الحسن که درود تو بر او و خاندانش باد در اين ساعت و در همه ساعات سرپرست و نگهبان و رهبر و ياور و راهنما و ديده بان باش تا [آن زمان که] او را در زمين خود با ميل و رغبت جاي دهي و براي مدتي طولاني او را در زمين بهره مند سازي.

منتظر حقيقي، در هنگام صدقه دادن، ابتدا سلامتي وجود شريف امام خود را در نظر مي گيرد و به هر بهانه دستِ توسّل به دامن پر مهر او مي زند و به اشتياق ظهور مبارک او و ديدن جمال بي مثالش ناله سر مي دهد.

عَزيزٌ عَلَيَّ أَنْ اَرَي الخَلْقَ وَلاتُري. [3] .

سخت است بر من که همه را ببينم و تو ديده نشوي!!

رهرو راه انتظار در مجالسي که به نام آن محبوب دل ها تشکيل مي شود حضور مي يابد تا ريشه هاي محبت او را در دل خود محکم تر کند و به مکان هايي مانند مسجد سهله و مسجد جمکران و سرداب مقدّس که منسوب به امام عصرعليه السلام است رفت و آمد مي کند.

و از زيباترين جلوه هاي ياد امام مهدي عليه السلام در زندگي منتظران ظهورش آن است که هر روز با او تجديد عهد کرده و پيمان وفاداري ببندند و استواري خود را بر آن عهد اعلام کنند.

در فرازي از دعاي عهد چنين مي خوانيم:

اَللَّهُمَّ اِنّي اُجَدِّدُ لَهُ في صَبيحَةِ يَومي هذا وَما عِشْتُ مِنْ اَيَّامي عَهْداً وَعَقْداً وَبَيْعَةً لَهُ في عُنُقي لااَحُولَ عَنها وَلااَزوُلَ اَبَداً اَللَّهُمَّ اجْعَلْني مِنْ اَنْصارِهِ وَاَعْوانِهِ وَالذَّابّينَ عَنْهُ وَالْمُسارِعينَ اِلَيْهِ في قَضاءِ حَوائِجِه والمُمْتَثِلينَ لِاَوامِرِه وَالمُحامينَ عَنْه وَالسّابِقينَ اِلي اِرادَتِهِ وَالمُسْتَشهِدينَ بَيْنَ يَدَيْهِ. [4] .

بار خدايا من در بامداد اين روز و تمام دوران زندگيم، عهد و پيمان و بيعتي را که از آن حضرت بر گردن دارم با او تجديد مي کنم، که هرگز از آن عهد و بيعت برنگردم و بر آن پايدار بمانم. بار خدايا مرا از ياران و کمک کاران آن حضرت و مدافعان از حريم مقدس او و شتاب کنندگان به سوي او براي انجام خواسته هايش و اطاعت کنندگان از دستوراتش و حمايت کنندگان از وجود شريفش و سبقت جويان به سوي خواسته اش و شهيدان در رکاب حضرتش قرار ده.

اگر کسي پيوسته اين عهد را بخواند و از عمق جان به مضامين آن پاي بند باشد هرگز به سستي گرفتار نمي شود و در تحقق آرمان هاي امام خود و زمينه سازي براي ظهور آن بزرگوار لحظه اي از پاي نمي نشيند. و به راستي که شايسته حضور در ميدان ياري آن ذخيره الهي خواهد بود.

امام صادق عليه السلام فرمود:

هر کس چهل بامداد خدا را با اين عهد بخواند از ياوران قائم ما خواهد بود. و اگر پيش از ظهور آن حضرت بميرد، خداوند او را از قبرش بيرون آورد [و قائم عليه السلام را ياري دهد]....