وقتي معرفت به امام و جلوه هاي زيباي رفتاري آن بزرگوار به دست آمد، سخن از پيروي و الگوگرفتن از آن مظهر کمالات به ميان مي آيد.

پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله فرمود:

خوشاحال آنکه قائم خاندان مرا درک کند در حالي که پيش از دوران قيام، به او و امامان قبل از او اقتدا کرده و از دشمنان ايشان، اعلام بيزاري کرده باشد. آنان دوستان و همراهانِ من و گرامي ترينِ امت من، در نزد من هستند. [1] .

به راستي آن کس که در تقوا، عبادت، ساده زيستي، سخاوت، صبر و همه فضائل اخلاقي دنباله رو امام و مراد خويش است چه رتبه بلندي نزد آن رهبر الهي خواهد داشت و آنگاه که به حضور مقدسش بار يابد چه سربلند و سرافراز خواهد بود؟!

آيا جز اين است که منتظري که در طلب زيباترين پديده عالم است خود را به خوبي ها مي آرايد و از زشتي ها و رذائل اخلاقي دوري مي کند و در مسير انتظار همواره مراقب افکار و اعمال خويش است؟! و گرنه افتادن به دام بديها رفته رفته فاصله او و معشوق خوبان را زيادتر خواهد کرد و اين حقيقتي است که در بيان هشدار دهنده آن امام موعود آمده است:

فَما يَحْبِسُنا عَنْهُم اِلاَّ ما يَتَّصِلُ بِنا مِمَّا نُکْرِهُهُ وَلا نُؤْثِرُهُ مِنْهُم [2] .

هيچ چيز ما را از شيعيان جدا نکرده است مگر آنچه از کارهاي ايشان که به ما مي رسد. اعمالي که خوشايند ما نيست و از شيعيان انتظار نداريم!

نهايت آرزوي منتظران آن است که در برپايي دولت مهدوي و حکومت عدل جهاني سهمي داشته باشند و افتخار ياوري و همراهي آخرين حجت حق را بدست آورند ولي مگر نيل به چنين سعادت بزرگي جز با خودسازي و آراستگي اخلاقي ميسّر است؟!

امام صادق عليه السلام فرمود:

مَنْ سَرَّهُ اَنْ يَکُونَ مِنْ اَصْحابِ القائمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَلْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَمَحاسِنِ الْاَخْلاقِ وَهُوَ مُنْتَظِر؛ [3] .

هر کس دوست دارد از ياران حضرت قائم عليه السلام باشد بايد منتظر باشد و در حال انتظار به پرهيزکاري و اخلاق نيکو رفتار نمايد.

و روشن است که در مسير تحقق چنين خواسته اي هيچ الگو و نمونه اي برتر از آن امام بزرگوار که آينه تمام زيبايي هاست يافت نمي شود.