موعود بزرگ جهانيان و قبله آمال مسلمانان و محبوب دل هاي شيعيان، همواره بر حال مردم نظر دارد و غيبت آن خورشيد مهرباني، مانع از آن نيست که پرتو زندگي بخش و نشاط آفرين خود را بر جان هاي مشتاق بتاباند و آن ها را بر خوان کرم و بزرگواري خويش، مهمان کند. آن ماه منير دوستي و مهرورزي، پيوسته غمخوار شيعيان و دستگير مددجويان آستان حضرتش بوده است. گاهي بر بالين بيماران حاضر گرديده و دست شفابخش خويش را مرهم زخم هاي آن ها قرار داده است و زماني ديگر، به گم شدگان در بيابان ها عنايت فرموده و واماندگان در واديِ تنهايي و بي کسي را يار و ياور و راهنما گشته است و در لحظه هاي سرد نااميدي، دل هاي منتظر را گرميِ اميد، بخشيده است. او که باران رحمت الهي است، در همه حال، بر کوير تفتيده جان ها باريده و با دعايِ خود براي شيعيان، سبزي و خرّمي را براي آن ها به ارمغان آورده است. آن سجاده نشين آستان حضرت دوست، دست هاي خواهش را گشوده و براي من و تو اين چنين خواسته است:

يا نُورَالنُّورِ يا مُدَبِّرَ الْاُمُورِ يا باعِثَ مَنْ فِي القُبُورِ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاجْعَلْ لي وَلِشيعَتي مِنَ الضّيقِ فَرَجاً وَمِنَ الْهَمِّ مَخْرجاً وَاَوْسِعْ لَنَا المَنْهَجَ وَاطلق لَنا مِنْ عِنْدِکَ ما يُفَرِّجُ وَافْعَلْ بِنا ما اَنْتَ اَهْلُهُ يا کَريم. [1] .

اي روشنايي نور، اي تدبير کننده کارها، اي زنده کننده مردگان، بر محمد و خاندان او درود فرست و براي من و شيعيانم در تنگناها گشايشي قرار ده و از غم و اندوه راه چاره اي باز کن و راه [هدايت] را بر ما وسعت بخش و راهي که در آن گشايش ما است به روي ما بگشا و آنچنان که تو شايسته آن هستي با ما رفتار کن اي کريم.

آنچه گفته شد بيانگر آن است که از آثار وجود امام - گرچه در غيبت به سر برد - امکان ارتباط و اتصال به اوست و آن ها که لياقت و شايستگي داشته اند لذت همنشيني و همنوايي آن يار بي همتا را چشيده اند.