بدون ترديد، امنيّت از اصلي ترين سرمايه هاي زندگي است. پديد آمدن حوادث گوناگون در عالم، همواره زندگي و حيات طبيعي موجودات را در معرض نابودي قرار داده است و کنترل آفت ها و بلاها اگرچه با فراهم آوردن وسائل مادّي ممکن است ولي عوامل معنوي نيز در آن تأثير فراواني دارد. در روايات پيشوايان ما، وجود امام و حجت الهي، در مجموعه جهان آفرينش، به عنوان عامل امنيّت زمين و اهل آن شمرده شده است.

امام مهدي عليه السلام خود فرموده است:

وَ اِنِّي لَاَمانٌ لِاَهْلِ الْاَرْضِ...؛ [1] .

من موجب ايمني (از بلاها) براي ساکنان زمين هستم.

وجود امام، مانع از آن است که مردم به سبب انواع گناهان و مفاسدي که انجام مي دهند به عذاب هايِ سخت الهي گرفتار آيند و طومار حيات زمين و اهل آن در هم پيچيده شود.

قرآن کريم در اين باره، خطاب به پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله وسلم مي فرمايد:

«وَ ما کانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ اَنْتَ فِيهِم...» [2] .

(اي رسول ما) تا زماني که تو در ميان ايشان (مسلمانان) هستي، خداوند هرگز آن ها را به عذاب (عمومي) گرفتار نخواهد کرد.

حضرت ولي عصر که مظهر رحمت و مهر پروردگار است نيز به عنايت خاص خود بلاهاي بزرگ را به ويژه از جامعه شيعيان و فرد فرد آن ها دور مي کند؛ گرچه در بسياري از موارد، شيعيان به لطف و کرامت او توجه نداشته باشند و دست ياري گر او را در بالاي سر خود نشناسند!

آن گرامي در مقام معرفي خود فرموده است:

أَنَا خاتَمُ الْاَوْصِياءِ وَ بِي يَدْفَعُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ الْبَلاءَ مِنْ اَهْلي وَ شِيعَتِي

من آخرين جانشين پيامبر خدا هستم و خداي تعالي به [سبب وجود] من بلاها را از خاندان و شيعيانم دور مي کند. [3] .

در جريان شکل گيري انقلاب شکوهمند اسلامي ايران و سال هاي پرالتهاب دفاع مقدس، بارها لطف و محبت آن امام بزرگوار بر سر ملت و مملکت سايه افکند و نظام اسلامي و ملت مسلمان و مهدوي را از گردنه توطئه هاي سنگين دشمن، عبور داد! شکسته شدن حکومت نظامي شاه در 21 بهمن 1357 به فرمانِ امام خميني قدس سره، حادثه سقوط هلي کوپترهاي نظامي آمريکا در سال 1359 در صحراي طبس، کشف کودتاي نافرجام نوژه در 21 تيرماه 1361 و ناکامي دشمنان در جنگ هشت ساله و دهها نمونه ديگر شواهد گويايي است.