امام و حجّت خدا وظيفه رهبري و هدايت مردم را به عهده دارد و در تلاش است افرادي را که آماده دريافت نور هدايت او هستند، راهنمايي کند. براي انجام اين مأموريت الهي، گاهي آشکارا و بي پرده، با انسان ها ارتباط برقرار مي کند و با گفتار و کردار زندگي ساز خود، راه سعادت و بهروزي آن ها را نشان مي دهد و زماني ديگر با استفاده از قدرت ولايت خود که نيروي غيبي و الهي است در درون قلب ها اثر مي گذارد و با توجهي ويژه و عنايتي خاص، دل هاي آماده را، مايل به خوبي ها و زيبايي ها مي کند و راه رشد و کمال آن ها را هموار مي سازد. در اين بخش، نيازي به حضور ظاهري امام و ارتباط مستقيم با او نيست بلکه هدايت ها از راه هاي دروني و ارتباطات قلبي انجام مي گيرد. امام علي عليه السلام در بيان اين بخش از فعاليّت هاي امام مي فرمايد:

خداوندا، جز اين نيست که بايد حجّتي از سوي تو در زمين باشد تا خلق را به سوي آئين تو رهنمون گردد... و اگر وجود ظاهري او از مردم پنهان باشد ولي بي شک تعاليم و آداب او در دلهاي مؤمنين پراکنده است و آن ها براساس آن عمل مي کنند. [1] .

امام غايب از طريق همين هدايت ها به کار نيروسازي براي قيام و انقلاب جهاني، همّت مي گمارد. و آن ها که شايستگي هاي لازم را دارا باشند تحت تربيت ويژه امام، براي حضور در رکابِ آن حضرت آماده مي شوند و اين يکي از برنامه هاي امام غايب است که به برکت وجود او انجام مي شود.