از سرمايه هاي مهم زندگي، اميد است. اميد مايه حيات و نشاط و پويايي است. اميد عامل حرکت و اقدام است. وجود امام در عالم، موجب اميد به آينده اي روشن و سراسر شور و اشتياق است. شيعه، پيوسته و در طول تاريخ هزار و چهارصدساله، به انواع بلاها و سختي ها گرفتار شده است و آن چه به عنوان نيروئي بزرگ و پشتوانه اي استوار، او را به ايستادگي و تسليم نشدن و حرکت و تلاش، واداشته است؛ اميد به آينده سبز مؤمنين و دين باوران بوده است. آينده اي که خيالي و افسانه اي نيست؛ آينده اي که نزديک است و مي تواند نزديک تر باشد. زيرا آن که بايد رهبري قيام را به عهده گيرد زنده است و هر لحظه پا به رکاب؛ و اين من و تو و مائيم که بايد آماده باشيم.