يکي از برنامه هاي شيعيان، فرستادن هداياي مادّي و واجبات مالي براي امامان معصوم عليه السلام بوده است و آن بزرگواران پس از پذيرفتن آن ها، از نيازمندان جامعه رفع نياز مي کردند.

ابن اسحاق يکي از وکيل هاي امام حسن عسکري عليه السلام مي گويد: اموالي از شيعيان را به محضر امام يازدهم عليه السلام بردم تا به آن حضرت تقديم کنم. در آن حال فرزند خردسال حضرت با چهره اي که مانند ماه تمام مي درخشيد در کنار امام حضور داشت. امام عسکري عليه السلام رو به فرزند خود کرده فرمود: فرزندم هداياي شيعيان و دوستانت را باز کن! کودک فرمود: اي مولاي من! آيا رواست دستِ پاک [خود] را به هداياي ناپاک و اموال پليدي که حلال و حرام آن به يکديگر آميخته است دراز کنم؟!

امام عسکري عليه السلام فرمود: اي ابن اسحاق، آن چه در ميان اينان است بيرون آور تا حلال و حرام آن را جدا کند!! پس اولين کيسه را بيرون آوردم. کودک گفت: اين کيسه از فلان شخص از فلان محله شهر قم است [و نام او و نام محله اش را فرمود] که در آن شصت و دو اشرفي است. چهل و پنج اشرفي از آن، بهاي فروش زمين سنگلاخي است که صاحبش آن را از پدر خود، ارث برده است و چهارده دينارِ آن بهاي نه جامه است که فروخته و سه دينارش وجه اجاره دکان ها است.

امام عسکري عليه السلام فرمود: فرزند عزيزم! راست گفتي. اکنون اين مرد را راهنمايي کن که کدام [از اين اموال] حرام است؟! کودک با دقت تمام، سکّه هاي حرام را مشخص کرد و علت حرام بودن آن ها را به روشني بيان کرد!

سپس کيسه ديگري بيرون آوردم. آن کودک پس از بيان نام و نشان و محل سکونت صاحب آن، فرمود: در آن کيسه پنجاه اشرفي است که دست زدن بدان براي ما روا نيست. سپس علت ناپاکي آن اموال را يک به يک بيان کرد! آن گاه امام عسکري عليه السلام فرمود: پسر جانم راست گفتي! سپس رو به احمد بن اسحاق کرد و فرمود: همه را به صاحبانش برگردان يا سفارش کن که آن ها را به صاحبانش برسانند و ما را نيازي به آن نيست.... [1] .