در روايات پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله وسلم و اهل بيت پيامبرصلي الله عليه وآله وسلم شمايل و اوصاف حضرت مهدي عليه السلام بيان شده است که به برخي از آن ها اشاره مي شود:

آن بزرگوار چهره اش جوان و گندمگون، پيشاني اش بلند و تابنده، ابروانش هلالي و کشيده، چشمانش سياه و درشت، بيني اش کشيده و زيبا و دندان هايش برّاق و گشاده است. بر گونه راست آن امام، خالي مشکين و در ميان شانه اش اثري چون اثر نبوّت ديده مي شود و اندام مبارکش متناسب و دلرباست.

بعضي از ويژگي هاي آن وجود شريف که در سخنان معصومين عليهم السلام بيان گرديده، از اين قرار است:

او اهل عبادت و شب زنده داري، زهد و ساده زيستي، صبر و بردباري، عدالت و نيکوکاري است. آن حضرت سرآمد همگان در علم و دانش و وجود نازنينش چشمه سار برکت و پاکي است. او اهل قيام و جهاد، رهبر جهاني، انقلابيِ بزرگ، منجي نهايي و مصلح موعود بشريّت است. آن وجود نوراني از تبار رسول خداصلي الله عليه وآله وسلم و از اولاد فاطمه زهراعليها السلام و نهمين فرزند از نسل سيدالشهداءعليه السلام است که به هنگام ظهور بر کعبه تکيه زند و پرچم پيامبر را در دست گيرد و با قيام خود دين خدا را زنده و احکام خداوند را در سراسر گيتي جاري کند و جهان را پر از مهرباني و داد گرداند پس از آن که پر از جور و بيداد شده باشد. [1] .

زندگي امام مهدي عليه السلام شامل سه دوره پرفراز و نشيب است:

1- دوره اختفا: زندگي پنهاني آن حضرت از آغاز ولادت تا زمان شهادت امام عسکري عليه السلام است.

2- دوران غيبت: از هنگام شهادت امام يازدهم عليه السلام شروع گرديده تا هر زمان که به اراده خداوند ظهور کند، ادامه خواهد يافت.

3- عصر ظهور: پس از طي شدن دوران غيبت و به خواست پروردگار جهان، امام دوازدهم عليه السلام ظهور خواهد کرد و دنيا را سرشار از خوبي ها و زيبايي ها خواهد نمود. هيچ کس زمان ظهور آن موعود منتظَر را نمي داند و از امام عصرعليه السلام روايت شده، آنها که براي ظهور، زماني را تعيين کنند، دروغگو هستند. [2] .