يکي ديگر از آسيب هاي معارف مهدويّت، ظهور مدّعيان دروغين در اين جريان مقدّس است. در طول ساليان غيبت امام مهدي عليه السلام افرادي به دروغ ادعا کرده اند که با آن حضرت، ارتباط خاص دارند و يا از سوي آن بزرگوار، به مقام نيابت خاص رسيده اند.

امام زمان عليه السلام در آخرين نامه خود به نايب چهارم، تصريح کردند:

تو تا شش روز ديگر از دنيا خواهي رفت، کارهايت را سامان ده و درباره جانشيني از خود، به هيچ کس وصيت نکن که غيبت کامل فرا رسيده است... و در آينده بعضي از شيعيان من ادعاي مشاهده (و ارتباط با من) مي کنند. آگاه باشيد که هر کس قبل از خروج سفياني و صيحه (آسماني) ادّعاي مشاهده داشته باشد دروغگو است. [1] .

با اين بيان روشن، هر شيعه آگاهي وظيفه دارد، مدّعيان ارتباط و نيابت خاص از امام را تکذيب کند و راه نفوذ و سودجوئي اين فرصت طلبان و دنيا خواهان را ببندد.

بعضي از اين دروغگويان پا را فراتر نهاده و پس از ادّعاي نيابت، مدّعي مهدويت شده اند و در پي اين ادّعاي باطل، مکتب و فرقه اي انحرافي را بنيان نهاده اند و زمينه انحراف اعتقادي عدّه بسياري را فراهم کرده اند [2] که با مطالعه تاريخچه اين گروهها روشن مي شود که بسياري از آنها با پشتيباني و حمايت استعمار به وجود آمده و به حيات خود ادامه داده اند.

روشن است که شکل گيري فرقه ها و گروه هاي منحرف و پيوستن و اعتماد کردن افراد به مدّعيان مهدويّت يا نيابتِ امام عصرعليه السلام، ريشه در جهل و ناداني آنها دارد. شوق فراوان به ديدار امام عليه السلام بدون معرفت و آگاهي کافي نسبت به آن حضرت و غفلت از وجود شيّادان در اين عرصه، زمينه ساز ارتباط با مدّعيان دروغيني مي گردد.

بنابراين شيعيان منتظر بايد با آگاهي کافي از معارف ناب مهدويّت خود را از دام شيّادان و نيرنگ بازان حفظ کنند و با پيروي از علماي متعهد شيعه در مسير روشن مکتب گام بردارند.