در فرهنگ ناب مهدوي معارف فراواني است که پرداختن به آنها يک ضرورت شمرده مي شود و نقش اساسي در جهت آگاهي بخشي به شيعيان دارد و براي ترسيم نحوه عملکرد آنها در زمان غيبت بسيار مهم است.

گاهي افراد و مجموعه ها در قالب گفتار و مقاله ها و نشريّات و حتي کنفرانس ها به بحث هايي روي مي آورند که هيچ ضرورتي براي طرح آنها احساس نمي شود و بلکه گاهي سبب ايجاد شبهه ها و سؤالات انحرافي در ذهن و انديشه منتظران مي گردد.

براي نمونه پرداختن به بحث «ملاقات با امام زمان» و ترغيب و تشويق فراوان و به شکل افراطي نسبت به اين موضوع، پيامدهاي ناگواري دارد و سبب نااميدي و گاهي انکار امام عليه السلام مي گردد. در حالي که آنچه در روايات بر آن تأکيد شده است، حرکت در جهت رضايت امام مهدي عليه السلام و پيروي از آن حضرت در گفتار و کردار است و بنابراين آنچه مهم است تبيين وظايف منتظران، در عصر غيبت امام است تا اگر توفيق ملاقات با امام دست داد، در حالت رضايتمندي آن بزرگوار باشد.

پرداختن به مباحثي از قبيل ازدواج حضرت و يا وجود فرزند براي آن بزرگوار و يا محل زندگي حضرت و مانند آن نيز از نمونه هاي بحث هاي غير ضروري است که بجاست جاي خود را به مباحث کاربردي و تأثيرگذار در مسير زندگي منتظران بدهد. به همين دليل گفتگو درباره شرايط و زمينه هاي ظهور نيز بر بحث علائم ظهور مقدم است زيرا آشنايي با شرايط ظهور مشتاقان امام را به حرکت در راستاي تحقق آن شرايط ترغيب مي کند.

اين نکته نيز مهم است که در طرح مباحث مهدويّت، جامع نگري لازم است. مقصود از جامع نگري آن است که در هنگام گفتگو درباره يک موضوع مجموعه معارف مهدويّت مورد مطالعه قرار گيرد. گاهي بعضي افراد با مطالعه برخي از روايات و بدون در نظر گرفتن روايات ديگر، تحليل هاي نادرستي از جريان مهدويت بيان مي کنند. براي مثال با ملاحظه رواياتي که از جنگ طولاني و خونريزي فراوان خبر داده است، چهره بسيار خشني از امام غايب ترسيم مي کنند و از روايات ديگر که جلوه هاي محبّت و مهرباني امام مهدي عليه السلام را بيان کرده است و سيره و اخلاق او را همانند خلق و خوي جدّ گراميش پيامبر مکرّم اسلام صلي الله عليه وآله معرفي کرده است، غافل مي مانند. بديهي است که دقّت در هر دو دسته روايات، اين حقيقت را بيان مي کند که برخورد امام عليه السلام با همه انسان هاي حق طلب - چه رسد به شيعيان و دوستداران آن بزرگوار - با دريايي از مهرباني و صفا و صميميّت خواهد بود و شمشير انتقام آن ذخيره الهي تنها بر گرده ستمگران و پيروان آنها فرود خواهد آمد.

بنابراين گفتگو درباره موضوع مهدويّت صلاحيت علمي کافي مي خواهد و آنها که چنين صلاحيتي ندارند نبايد به اين ميدان وارد شوند و ورود آنها به اين عرصه مي تواند آسيب هاي جبران ناپذيري به فرهنگ مهدويت وارد کند.