در روايات فراوان نشانه هايي براي ظهور امام مهدي عليه السلام بيان شده است امّا کيفيت دقيق و خصوصيات آن ها روشن نيست و اين بستري براي تحليل ها و تفسيرهاي شخصي و احتمالي گرديده است. هر چند گاهي بعضي در پي تطبيق علائم ظهور بر پديده هاي موجود بر مي آيند و بدينوسيله خبر از نزديکي ظهور و احتمال قريب الوقوع بودن آن مي دهند.

اين جريان نيز از آسيب هاي فرهنگ مهدويت است که گاهي به يأس و نااميدي از ظهور مي انجامد. براي مثال وقتي شخصيّت سفياني به فردي خاصّ که در فلان منطقه است تفسير شود و درباره دجّال، تحليل هاي بي دليل مطرح گردد و به دنبال آن بشارت ظهور در زماني بسيار نزديک، به همگان داده شود و پس از طي شدن سالياني، امام عليه السلام ظهور نکند، عدّه اي به انحراف و اشتباه گرفتار مي شوند و در اعتقادات صحيح خود دچار تزلزل و ترديد مي گردند.