امام مهدي عليه السلام با انقلاب جهاني خود بساط کفر و شرک را از گستره زمين بر مي چيند و همگان را به دين مقدس اسلام دعوت مي کند.

پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله در اين باره فرموده است:

شيوه او [امام مهدي عليه السلام] شيوه من است و مردم را بر آئين و شريعت من قرار مي دهد. [1] .

البته آن حضرت در شرايطي ظهور مي کند که حق به گونه اي آشکار، معرفي گرديده و از هر جهت بر مردم جهان، حجّت تمام شده است.

با اين حال طبق برخي از روايات، حضرت مهدي عليه السلام تورات و انجيل واقعي و تحريف نشده را از غاري در انطاکيّه بيرون مي آورد و به وسيله آنها با يهوديان و مسيحيان جهان احتجاج مي کند که بسياري از ايشان مسلمان مي شوند. [2] در اين ميان آنچه که گرايش ملّت هاي گوناگون را به اسلام بيشتر مي کند آن است که همگان آشکارا مي بينند که مهدي عليه السلام با امدادهاي غيبي ياري مي گردد و نشانه هاي پيامبران همچون عصاي موسي عليه السلام و انگشتر سليمان عليه السلام و زره و شمشير و پرچم پيامبر اسلام صلي الله عليه وآله را همراه دارد [3] و براي تحقق اهداف پيامبران خدا و برقراري عدالت جهاني قيام کرده است. روشن است که در چنين بستري که حق و حقيقت آشکارا بر جهانيان عرضه شده است، تنها کساني در جبهه باطل باقي مي مانند که به کلّي هويت انساني و الهي خود را از دست داده باشند و اينان همانها هستند که جز فساد و تباهي و ظلم از آنها سر نمي زند و لازم است ساحت دولت مهدوي از لوث وجود آنان پاک گردد. اينجاست که شمشير برنده عدالت مهدوي از نيام برآمده و با قدرت و صولت بر پيکر ستمکاران لجوج فرود مي آيد و کسي از آنها را باقي نمي گذارد. اين شيوه و روش پيامبرصلي الله عليه وآله و اميرالمؤمنين عليه السلام نيز بوده است. [4] .