در بخش قبل گفتيم که همه گير شدن عدالت در جامعه به سبب تربيت صحيح افراد و رواج فرهنگ قرآن و عترت در جامعه است و در روايات ما به رشد فکري و اخلاقي و ايماني مردم در حاکميت امام مهدي عليه السلام تصريح شده است.

امام باقرعليه السلام فرمود:

وقتي قائم ما قيام کند دست (عنايت) خويش بر سر بندگان خدا نهد و به برکت آن عقل و خرد آنها به کمال رسد. [1] .

و همه خوبي ها و زيبايي ها به دنبال کمال عقل انسان، به دست مي آيد زيرا که عقل، پيامبر دروني انسان است که در صورت حاکم بودن آن بر کشور جسم و جان، انديشه و عمل آدمي به سوي صلاح و درستي خواهد رفت و مسير بندگي پروردگار و نيل به سعادت هموار خواهد شد.

از امام صادق عليه السلام سؤال شد که عقل چيست؟

فرمود:

عقل آن [حقيقتي] است که به سبب آن خداوند عبادت مي شود و به [راهنمايي] آن بهشت به دست مي آيد. [2] .

آري، در جامعه امروز مي بينيم که در جامعه بدون امام و حاکميت او، شهوات بر عقل، غلبه دارد و نفس سرکش، يگانه فرمانرواي افراد و گروهها و احزاب است و پيامد اين وضعيّت پايمال شدن حقوق افراد و فراموش شدن ارزشهاي الهي است ولي در جامعه موعود و در سايه فرمانروائي حجت خدا، که عقل کلّ است، عقول انسانها، ميدان دار و سکّان دار تصميم و اقدام خواهد بود و عقلِ به کمال رسيده جز به خوبي و زيبايي فرمان نمي دهد.