جمعي از علماء مانند شيخ صدوق و شيخ مفيد و شيخ طبرسي و ميرداماد و علاّمه مجلسي صريحاً فتوا داده اند که حرام است نام آن حضرت را در ميان اجتماع مردم ببرند، زيرا روايات متواتره اي بر نهي از اين عمل وارد شده که منجمله اين چند مضمون از روايات است:

1 - در روايات صحيحه اي حضرت عسکري عليه السلام فرمود: «لايحل لکم ذکره باسمه». [1] .

يعني براي شما حلال نيست که او (يعني حضرت بقيّةاللّه عليه السّلام را) به اسمش ياد کنيد.

2 - در روايت صحيحه ديگر از امام صادق عليه السلام نقل شده که فرمود: صاحب اين امر (يعني قيام کننده براي برقراري حکومت واحد جهاني) مردي است که اسمش را کسي نمي برد مگر آنکه آن شخص کافر باشد. [2] .

3 - در روايت معتبره اي از «ريّان بن صلت» نقل شده که گفت: شنيدم از امام هشتم عليه السلام فرمود: حضرت قائم مهدي کسي است که جسمش ديده نمي شود و اسمش بعد از غيبتش برده نمي شود. [3] .

4 - در توقيع شريفي از کلام آن حضرت رسيده که فرموده: ملعون است ملعون است کسي که مرا در ميان محفلي از مردم اسم ببرد. [4] .

5 - شيخ صدوق از امام باقر عليه السلام نقل کرده که روزي عمر از اميرالمؤمنين عليه السلام سؤال از اسم حضرت مهدي عليه السلام کرد.

حضرت علي بن ابيطالب عليه السلام فرمود: امّا اسمش را نمي گويم، زيرا حبيبم پيغمبر اکرم صلي اللّه عليه وآله با من عهد بسته که اسمش را تا زمان ظهورش براي کسي نگويم و اين از اماناتي است که خداي عزّوجل در نزد رسولش وديعه گذاشته است. [5] .

و به مضمون اين پنج روايت احاديث متعدّده ديگري نيز نقل شده که از مجموع آنها حرمت اسم بردن آن حضرت در ميان مردم استنباط مي گردد.