تشرّف به محضر مقدّس حضرت بقيّةاللّه ارواحنا فداه مسأله اي نيست که انسان بتواند با رياضت و دعاء و حتّي با ده ها سال عبادت آن را به دست بياورد. زيرا آن امام معصوم نعوذاً باللّه نه تسخير مي شود و نه منتظر اين است که ما رياضت بکشيم تا خود را به ما نشان بدهد و يا معرّفي کند.

ولي بدون ترديد اگر ما آن حضرت را بشناسيم و اعمال و افکار و معارف او را ميزان تربيت خود قرار دهيم و رفته رفته با آن مقام مقّدس يک نحوه سنخيّت روحي پيدا کنيم، عشق و محبّت او را در دل جاي دهيم و دل از همه قطع کنيم که:



اگر خواهي آري به کف دامن او

برو دامن از هر چه جز اوست بر چين



شايد اراده کند و ما را به لقائش موفّق نمايد.

علاوه چون پيغمبر اکرم صلي اللّه عليه وآله او را در زمان غيبت تشبيه به خورشيد پشت ابر کرده و قطعاً يک وجه تشبيه اين است که اگر بدن مقدّسش ديده نمي شود، روح با عظمتش احاطه بر ما دارد و آن چنانکه نور خورشيد به ما نزديک است، روح حضرت بقيّةاللّه ارواحنا فداه هم به ما نزديک و نزديک تر است.

و معني آنکه در يک لحظه هزاران نفر لااقل به او متوسّل مي شوند، سلام عرض مي کنند، حاجت مي خواهند، عمل صحيحي است همين است و صدها روايت و آيه قرآن پشتوانه دارد و لذا اگر انسان به چشم دل نگاه کند، به خوبي روح مقدّس آن حضرت را هميشه در آغوش مي بيند اگر گوش دل را باز کند، صداي دلرباي آن بزرگوار را مي شنود.

و چون هميشه بدن تابع روح است نه به عکس، اگر انسان توانست با آن حضرت ارتباط روحي پيدا کند، بدن مقدّسش را هم خواهد ديد که به عقيده من اگر انسان بخواهد راهي براي تشرّف به محضر مبارک آن حضرت پيدا کند جز آنچه در اين جواب مختصر گفتم، چاره ديگري ندارد.

و لذا در تفسير آيه: «يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا». [1] .

معصومين عليهم السلام گفته اند: يعني اي کساني که ايمان آورده ايد، در شدائد زمان غيبت کبري صبر کنيد و ديگران را هم وادار به صبر نمائيد و با امامتان رابطه پيدا کنيد [2] که يقيناً منظور رابطه روحي است که انشاءاللّه منجر به رابطه ظاهري هم خواهد شد...