همان گونه که در سؤال مطرح شده بود حضرت بقيّةاللّه ارواحنا فداه تا به حال سه نوع زندگي کرده اند:

اوّل: در زمان پدر بزرگوارش بود که از روز تولّد يعني نيمه شعبان سال 255 تا زمان وفات پدرش يعني اوّل ربيع الاوّل سال 260 هجري در ميان مردم بود و همه او را مي ديدند و اينکه در بعضي از روايات دارد که آن حضرت را عدّه اي ديده اند، به علّت اختفاء آن حضرت نبوده، بلکه به علّت آنکه خود حضرت عسکري عليه السلام تحت نظر بوده اند و کسي آن حضرت را ملاقات نمي کرده بوده است.

و علاوه چون حکومت وقت از کتابهاي تاريخ و روايات شنيده بود که فرزند حضرت عسکري عليه السلام مصلح جهاني است و او است که تاج و تخت سلاطين غاصب جهان را سرنگون مي کند، ممکن بود که اگر آن حضرت را ببينند بکشند، لذا حضرت عسکري عليه السلام زياد آن حضرت را در معرض ديد مردم قرار نمي داد.

دوّم: پس از وفات پدرش تا فوت ابوالحسن علي بن محمّد سمري يعني نيمه شعبان سال 329 درست شصت و نه سال، اگر چه باز هم در ميان مردم زندگي مي کرد ولي او را نمي شناختند و تنها به وسيله نايبهايش با مردم در ارتباط بوده، معجزات و خوارق عادات به وسيله آنها انجام مي داده و سؤالات مردم را پاسخ مي فرموده تا آنکه در تاريخ 329 هجري قمري، روز نيمه شعبان حضرت علي بن محمّد سمري از دنيا رفت و دستور داشت که ديگر وکيلي براي آن حضرت معرّفي نکند و لذا از آن به بعد غيبت کبري شروع شده و معني غيبت کبري اين است که ديگر نبايد کسي ادّعاء کند که بين آن حضرت و مردم واسطه است امّا متواتر ثابت شده که خدمت آن حضرت رسيده اند و او را در همان موقع شناخته اند و حوائجشان را گرفته و از وجود مقدّسش استفاده هاي علمي فراواني نموده اند و ما اين بحث را در کتاب «ملاقات با امام زمان» عليه السلام آورده ايم.