ترديدي نيست که اگر يک فرد زمامدار بخواهد قوانيني را به مرحله اجراء بگذارد و مردم از او کاملاً پيروي کنند بايد خود او آن قوانين را مو به مو به کار بندد و حتّي داراي دامني پاک و اعمالي صالح و معصوم از گناه باشد.

و بلکه دانشمندان حقوقي جهان معتقدند که اين فرد زمامدار بايد کمال کوشش را در مصونيّت خود از خطا و اشتباه بنمايد.

در اين باب بايد با آخرين نظرات دانشمندان حقوقي جهان هم عقيده شد، زيرا بدون يک چنين فردي حکومت واحد جهاني توأم با عدالت تحقّق پيدا نمي کند.

اديان بزرگ جهان مي گويند:

از دير زمان در کتابهاي «تورات» و «انجيل» و «قرآن» و سائر کتب آسماني به لزوم پاکدامني و عصمت انبياء عليهم السلام اشاره شده و ما در کتاب «پاسخ ما» عيناً عبارات کتب مذکوره را نقل کرده ايم.

و لذا دين مقدّس اسلام حضرت مهدي عليه السلام را معصوم از گناه و خطا و سهو و نسيان مي داند که انشاءاللّه اين صفت براي آن حضرت در اين کتاب اثبات خواهد شد.

ضمناً طبق جمله معروف که گفته اند: سهو الکبير کبير (يعني: سهو و خطاي شخص بزرگ گران تمام مي شود و بزرگ است) باز بايد منجي جهان بشريّت دور از خطا و اشتباه باشد.

بنابراين اگر رهبر جهان بشريّت کوچک ترين خطا و يا اشتباهي بکند، چون موج ايجاد مي کند ممکن است به ضررهاي غيرقابل جبراني منجر شود و حتّي احتمال دارد که با کوچک ترين خطا و اشتباه به کلّي هدف خود را از دست بدهد و موفّق به ايجاد حکومت واحد جهاني نشود.

زيرا گاهي يک اشتباه و يا يک غفلت کوچک منجر به خونريزيها و بي عدالتيهاي بزرگ مي گردد.

بنابراين منجي جهان بشريّت بايد دور از گناه و خطا و سهو واشتباه باشد، چنانکه اسلام براي حضرت مهدي عليه السلام اين اعتقادرا دارد.