دو قسمت از علم است که براي مصلح جهان از نظر عقل بسيار ضروري و لازم است:

يک - علم به کليّه مواد قانون اصلاحي و سياسي که مورد نياز افراد بشر خواهد بود.

دو - اطّلاع کافي از احوال و خصوصيّات کليّه افراد بشر که نگذارد حتّي به ضعيف ترين مردم در دورترين نقاط کوچک ترين ظلمي بشود.

شکّي نيست که اگر اين دو دانش در وجود مصلح جهاني يافت نشود، نمي تواند دنيا را به طرف عدل و داد سوق دهد و بيدادگري را به طور کلّي از جهان بر چيند.

پرواضح است که يک بشر عادي به هيچ وجه نمي تواند چنين علم و دانشي را با فعّاليّت خود کسب کند و بلکه در افراد بشر به ندرت عقل کامل و سليم ديده مي شود، چنانکه «برتراند راسل» در جواب سؤال 216 (چه علّت دارد که بسياري از مردم که کاملاً از عقل سليم برخوردارند ظاهراً به نظر مي رسد اين اندازه گرفتار تعصّب اند؟!) چنين جواب مي دهد:

«موضوع برخورداري از عقل سليم يک مسأله نسبي است، صاحبان فکر سالم خيلي کمياب اند هر کسي از نظر عقلي زوايائي دارد که مورد جنون او است».

ولي معتقدين به اديان جهان مي گويند: خداي بزرگ اين قدرت را دارد که افرادي را از جنس بشر به وجود آورد که حتّي از نيّات و افکار اظهار نشده مردم هم مطّلع باشد.

و اسلام اين فرد را به عنوان حضرت مهدي عليه السلام معرّفي کرده و در آيات زيادي از قرآن احاطه علمي او را بر همه چيز معرّفي فرموده است که انشاءاللّه شرح داده مي شود.