احتمالاً هر دو موضوع در ايجاد اين فکر مؤثّر بوده است.

زيرا وقتي پيامبران عليهم السلام نابسامانيهاي جوامع بشري را مي ديدند و از طرفي بر آنها واجب بود که تمام مردم دنيا را به سعادت دعوت کنند، مسأله حکومت واحد جهاني را القاء مي کردند تا مردم زمينه آن را فراهم کنند.

و بلکه اديان دنيا معتقد بودند که چون ذات اقدس متعال، بشر را آفريده و از نظر ارزش بالاترين موجودات کره زمين است، پس بايد راهنماي سعادت او باشد و بدون ترديد سعادت بشر بجز با پيروي از حقّ امکان پذير نيست و حقّ و حقيقت هم جز يک چيز و يک راه و يک خط صحيح و مستقيم چيز ديگري نخواهد بود. پس بر اين اساس احکام واقعي، يک دين صحيح بيشتر نيست، بنابراين بايد گفت: «طرّاح حکومت واحد جهاني در حقيقت پروردگار متعال به وسيله انبياء و اديان جهان بوده است».

و حتّي انبياء عليهم السلام علاوه بر طرح مطلب، برنامه و قوانين آن را هم تنظيم نموده و براي آن در تمام زمانها با توجّه به آنکه زمينه مردمي هنوز پيدا نکرده، مجري مقتدري هم قرار داده اند.

در کتاب «زند») کتاب مذهبي زردشتيان) نوشته شده است:

«لشکر اهريمنان با ايزدان از روي خاکدان محاربه و کشمکش دارند و غالباً پيروزي با اهريمنان باشد امّا نه به طوري که بتوانند ايزدان را محو و منقرض سازند چه در هنگام تنگي از جانب «اهورا مزدا» که خداي آسمان است با يزدان کمک مي شود و اهريمنان را منقرض مي سازند و تمام اقتدار اهريمنان در زمين است و در آسمان راه ندارند و بعد از پيروزي ايزدان و برانداختن تبار اهريمنان عالم کيهان به سعادت اصلي خود رسيده، بني آدم بر تخت نيک بختي خواهد نشست».

در کتب مقدّس بخصوص کتاب «تورات» و «انجيل» بشارتهاي زيادي درباره ظهور مصلح کلّ وجود دارد که نقل آن ممکن است موجب ملال خوانندگان گردد.

امّا دين مقدّس اسلام به وسيله آيات و احاديث زيادي به اين مطلب اشاره کرده و يکي از بزرگترين برنامه هاي خود را عملي نمودن اين خواسته ديني دانسته است.

او معتقد است که آن را بدست مقتدرترين فرزندان پيامبر اسلام صلي اللّه عليه وآله حضرت مهدي عليه السلام انجام خواهد داد.

بنابراين مذاهب بزرگ جهان، يهوديّت و مسيحيّت و زردشتيّت و اسلام، بلکه کليّه مدّعيان نبوّت علاوه بر آنکه اين نظريّه را تأييد نموده اند، دائماً پيروان آنها به انتظار روز صلح و حکومت واحد جهاني بسر مي برند. [1] .