بديهي است که اگر اجتماعات مختلف بشري احکامي مطابق ذوق و فکر خود به وجود مي آوردند نهايت همين مي شد که امروز به وجود آمده است، زيرا علاوه بر آنکه قانونگزاران دنيا از قوانين مذاهب جهان بخصوص اسلام استفاده کرده اند، مذاهب عالم کوچک ترين مانعي سر راه بشريّت به وجود نياورده و بلکه آنها بشريّت را به تمام معني آزاد گذاشته اند تا اگر مي توانند قوانيني براي خود وضع کنند و الاّ به طرف قوانين الهي برگردند.

ولي در عين حال دائماً ممالک مختلف بر سر تضادّ منافع به نزاعهاي دسته جمعي بر مي خواسته اند چنانکه حتّي امروز با آنکه خواهي نخواهي ارشادات انبياء عليهم السلام در افکار آنها اثر گذاشته، برخاسته اند و روزي نمي شود که جنگهاي مهيب و خانمانسوز در دنيا به وجود نيايد.

بنابر اين و بدون ترديد بشري که در کره زمين زندگي مي کند بايد بر او حکومت واحدي حکمفرما باشد و اگر بخواهد بر همه نزاعها و جنگها خاتمه دهد بايد از قوانين واحدي تبعيّت کند.

لذا انبياء عليهم السلام در هر زمان حکومت واحد جهاني را تبليغ مي کرده و هيچ گاه حاضر نبوده اند که در هر گوشه اي از دنيا جمعي پيرو قوانين مخصوصي باشند و بين آنها تفرقه و اختلاف وجود داشته باشد، بلکه هميشه مايل بوده اند حکومت واحد جهاني را در سراسر جهان برقرار کنند.