پياده شدن عدل و داد در ميان اجتماع بشري دو مرحله دارد:

اوّل: بايد به وسيله قانون گذار دانائي قوانين عادلانه و صحيحي تنظيم گردد و به جهان ارائه شود، که اين مرحله به وسيله بعثت انبياء عليهم السلام و بالاخص بعثت حضرت محمّد بن عبداللّه صلي اللّه عليه وآله انجام شده است.

دوّم: نوبت به مرحله اجراء آن مي رسد که بايد دو شرط تحقّق پيدا کند تا آن قوانين عاليه عادلانه در ميان افراد بشر اجراء گردد.

شرط اوّل: بايد رشد فکري افراد بشر به حدّي باشد که آن قوانين را درک کنند و بپذيرند.

شرط دوّم: بايد مجري دانا و مقتدر و دور از خطائي در ميان مردم وجود داشته باشد تا او بتواند با کمال اقتدار آن قوانين الهي را در سراسر جهان به مرحله اجراء بگذارد.

و چون شرط اوّل يعني اين رشد فکري در ميان جامعه بشريّت تا به حال تحقّق پيدا نکرده، اگر چه شرط دوّم وجود داشته، يعني پيشوايان اسلام با داشتن علم و عصمت و قدرت در ميان مردم بوده اند، ولي آن قوانين عادلانه به خاطر نداشتن زمينه يعني همان رشد فکري، در سراسر جهان پياده نشده است.