نام مؤلف اين کتاب «محمد بن محمد بن نعمان» است که نزد شيعه مشهور به «مفيد» و نزد اهل تسنن، معروف به «ابن معلم» مي باشد. وي در روز يازدهم ذيقعده سال 336 هجري قمري، در قريه «عکبر»از نواحي بغداد به دنيا آمد. و در شب جمعه سوم رمضان سال 413 هجري قمري در شهر بغداد از دنيا رفت و سيد مرتضي که از بزرگترين شاگردان او بوده، در بزرگترين ميدانهاي بغداد که به ميدان «اشنان» معروف بود، بر جنازه اش نماز خواند، در حالي که جمعيت نمازگزاراني که از سني و شيعه با سيد در ميدان مذکور بر جنازه اش نماز خواندند، به مراتب از اندازه وسعت ميدان، بيشتر بود.

و بعضي نقل کرده اند که هشتاد هزار نفر از شيعه و سني بر جنازه اش نماز خوانده و تمامي دوست و دشمن، بر مرگش گريه کردند.

مؤلف، فردي پر استعداد، داراي حافظه اي قوي و انديشه اي رسا و سريع، خوش بيان و در عين حال، عابد و زاهد و داراي لباسي خشن و زندگي بسيار ساده بوده و از نظر علمي نيز بر همه اقران و همرديفان مذهبي و غير مذهبي برتري داشته و رياست «شيعه اماميه» در آن عصر، در دست ايشان قرار داشت.