امام عليه السلام مقامي بس بلند و رفيع در نزد علماي عصرش داشت. «جاحظ» از نويسندگان بزرگ آن عصر با اين که در «بصره» زندگي مي کرد و امام عليه السلام را در سنين جواني - حدود 22 سالگي - درک کرده و 5 سال قبل از شهادت حضرت درگذشته بود، درباره حضرتش ‍ مي گويد: «براي هيچ يک از خاندان هاي عرب و غير عرب، به جز «طالبيان» اتفاق نيفتاده که همگي آنان دانشمند، پارسا، پرهيزگار، دلير، بخشنده، پاک و پاک نهاد، برخي از آنان جانشين پيامبر صلي اللّه عليه و آله و برخي ديگر نامزد جانشيني او باشند، اينها پدر به پدر عبارتند از: حسن بن علي، بن محمد، بن علي، بن موسي، بن جعفر، بن محمد، بن علي، بن حسين، بن علي». [1] .