در اين دوره، «شيعيان» از جانب «خلفاي عباسي» به شدت تحت فشار و اختناق بودند قبلا به برخي از جنايات «متوکل» در مورد «شيعيان» و «علويان»، از تشکيل سپاه «شاکريه» گرفته، تا خراب نمودن قبر امام حسين عليه السلام و... اشاره کرديم. او براي فشار هرچه بيشتر بر شيعيان، به حاکم «مصر» دستور داد تا «طالبيون» را به «عراق» تبعيد کند. حاکم «مصر» نيز چنين کرد. آنگاه «متوکل» در سال (336 ه‍) آنان را به «مدينه» که محل تبعيد «علويان» بود راند. [1] .

وي همچنين به ساکنين «حجاز» هشدار داد تا هيچ گونه ارتباطي با «علويان» برقرار نسازند و آنها را از نظر مالي حمايت نکنند. بسياري از افراد بدين خاطر به شدت مجازات شدند. بنا به نوشته «اصفهاني»، «متوکل» در نتيجه اعمال اين شيوه ها، «علويان» را با رفتارهاي خشونت آميزي در «مدينه» مواجه کرد. «مدينه» جايي بود که «علويان» از ديگر مردم کلا جدا شده بودند و از حداقل احتياجات زندگي نيز محروم ماندند. [2] .