وضعيت شيعيان
وضعيت اجتماعي شيعه را در اين دوره علي رغم اين که بسياري از شهرها از مراکز شيعه نشين است [1] ، مي توان در فقر و فشار و اخراج از پست ها و از همه مهم تر محروميت از موهبت همنشيني و انس و مجالست با امام و در حقيقت به حداقل رساندن ارتباط با امام عليه السلام دانست.
پاورقي
[1] ر. ک: حياة الامام العسکري عليه السلام، محمد جواد طبسي، ص 223-232، الفصل الثاني، الشيعة و مراکز هم في عصره عليه السلام. از جمله اين شهرها مي توان کوفه، بغداد، نيشابور، قم، آبه، مداين، خراسان، يمن، ري، آذربايجان، سامرا، جرجان، بصره و ده ها شهر ديگر را نام برد. (همان).