بدون شک، وضع «اندلس» از روشن ترين مصاديق جريان نامبرده است. «اندلس» نه تنها در اين دوره، تحت نظر «عبد الرحمن بن الحکم اموي» (206-238 ه‍/ 852-886 م) از جهت خلافت، مستقل بود که قبل و بعد از آن هم مستقل بود [1] و فقط «عبد الرحمن اول» مشهور به «الداخل» مدتي، حدود بيست ماه [2] اسم خليفه عباسي را در خطبه هاي خود مي آورد، اما در همان موقع هم کاملا مستقل بود و خلفاي عباسي در آنجا نفوذي نداشتند. [3] .