در عصر دو امام عسکري عليه السلام، «سامرا» به محل سکونت، و از سويي به محل کنترل فعاليت هاي سازمان توسط اين دو امام بزرگوار عليه السلام تبديل شد. «فارس بن حاتم قزويني» که بعدها راه خيانت در پيش گرفت، و همين طور «علي بن جعفر هماني» از وکلاي امام هادي عليه السلام در اين شهر بوده اند. «فارس بن حاتم»، که مدتي در «سامرا» مي زيسته، اهالي «جبال» (قسمتهاي مرکزي ايران تا همدان)، اموال و وجوه شرعي را به واسطه او به امام مي رساندند. وي سپس با «علي بن جعفر هماني»، ديگر وکيل امام عليه السلام درگير شد و راه انحراف را در پيش گرفت و لذا مورد طرد و لعن امام هادي عليه السلام قرار گرفت. [1] .

«سامرا» تا اوايل عصر «غيبت صغري» نقش خود را به عنوان محل فعاليت دو امام هادي و عسکري عليه السلام حفظ نمود، ولي وجود علل و اسبابي موجب شد محل فعاليت «نواب اربعه» از «سامرا» به «بغداد» منتقل شود، گرچه در بخشي از عصر «غيبت صغري»، که امام عصر عليه السلام در «سامرا» مي زيست، فعاليت هاي سازمان همواره از اين شهر کنترل مي شد.