بازگشت

مدعيان مهدويت و بابيت


«مهدويت» به معناي مهدي موعود و امام منتظر بودن. و «بابيت» در لغت به معناي دربان بودن و به اصطلاح به معناي سفير، وکيل و يا نائب خاص امام مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) بودن است.

طبق معتقدات مذهب شيعه، و روايات بسياري که از کاب هاي اهل سنت و جماعت وارد شده است، در آخر الزمان «مهدي» از آل محمد صلي الله عليه و آله ظهور خواهد کرد.

در اينجا به دو نمونه از اين روايات بسنده مي کنيم.

پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله فرمود:

لو لم يبق من الدهر الا يوم لبعث الله رجلا من اهل بيتي يملؤ ها عدلا کما ملئت جورا

«اگر تنها يک روز از عمر دنيا باقي بماند، خداوند متعال در آن روز از خاندان من مردي را برانگيزاند و جهان را پر از عدل و داد کند، چنان که پر از ظلم و ستم شده بود.» [1] .

و نيز فرمود:

لو لم يبق من الدنيا الا يوم لطوّل الله ذلک اليوم حتي يبعث الله فيه رجلا مني اءو من اءهل بيتي يواطي اسمه اسمي.

«اگر تنها از عمر دنيا يک روز باقي بماند، خداوند آن روز را به درازا خواهد کشاند تا اين که از خاندان من مردي به پا خيزد اسم او اسم من است و....» [2] .

روايات مربوط به «مهدي موعود» که از پيامبر صلي الله عليه و آله و اهل بيت آن حضرت صادر شده و در کتاب هاي شيعه و سني مدرن است، به قدري زياد و گسترده است که نمي توان آن را انکار و يا در وجود آن شک و ترديد نمود.

کثرت و فراواني روايات «مهدويت» که از پيامبر و عترت به ما رسيده است، موجب شد تا اعتقاد به «مهدويت» در بين تمام مذاهب و فرقه هاي اسلامي فراگير شود و همه به آن معتقد گردند.

آن گونه که روايات، ويژگي هاي «مهدي موعود» را بيان کرده است، او فرزند امام حسن عسگري عليه السلام، و به عنوان دوازدهمين امام از اهل بيت رسول الله صلي الله عليه و آله است. وي صاحب دو غيبت «صغري» و «کبري» است.

ليکن برخي از افراد و پيروان مذاهب و فرق اسلامي، از اين باور فراگير (مهدويت) سوءاستفاده کرده اند و براي خود فردي را به عنوان «مهدي موعود» ادعا نمودند، در حالي که آن افراد، فرزند امام حسن عسکري عليه السلام نيستند. برخي از افراد فرصت طلب نيز به جهت اغراض ‍ سياسي و جاه طلبي به دروغ خود را «مهدي موعود» خواندند. اين افراد به نام «متمهديان» يا «مدعيان دروغين مهدويت» ناميده شده اند.

در تاريخ اسلام هر دو انگيزه براي ادعاي «مهدويت» وجود دارد. چه افراد فرصت طلبي که خود را «مهدي موعود» معرفي کرده اند و چه افراد با فضيلتي که خود چنين ادعايي نداشته، ولي ديگران آنان را «مهدي موعود» معرفي نموده اند.

افراد با فضيلتي؛ مانند «محمد حنفيه» فرزند امام علي عليه السلام، «محمد بن عبدالله بن حسن»، «امام جعفر صادق عليه السلام»، «امام موسي کاظم»، «اسماعيل بن جعفر» (فرزند امام صادق عليه السلام)، «امام محمد باقر عليه السلام» و «امام حسن عسکري عليه السلام»، را برخي از جهال «مهدي موعود» پنداشتند.

و نيز برخي از افراد خون آشام و ستمگري؛ مانند «مهدي عباسي» و «ابومسلم خراساني» را برخي از شيادان به عنوان «مهدي موعود» معرفي کردند. [3] .

از سوي ديگر برخي از افراد جاه طلب و حيله گر، از اعتقاد «مهدويت» سوءاستفاده کرده و به دروغ خود را «مهدي موعود» معرفي نموده اند که به نام چند نفر از آنان به عنوان نمونه اشاره مي کنيم.


پاورقي

[1] بحارالانوار، مجلسي، ج 51، ص 85 - 104؛ سنن ابي داود، ج 2، ص 310، ح 4283.

[2] سنن ابي داود، ج 2، ص 309 - 310، ح 4282.

[3] ر. ک: الملل و النحل، شهرستاني، ج 1؛ فرق الشيعة، نوبختي.