بازگشت

فقه و فقاهت در دوران حضور ائمه


از عصر امامت حضرت علي عليه السلام تا شهادت امام حسن عسکري عليه السلام با توجه به فرهنگي بودن نهضت اسلامي و تعهد اهل بيت عليهم السلام به نگهداري و صيانت شريعت اسلامي با به وجود آمدن حرکت ارتجاعي و التقاطي نسبت به فرهنگ اصيل اسلامي، و پيش بيني توطئه هاي پيوسته سران جاهليت و شهادت هاي پي در پي سروران دين و معصومين اهل بيت عليهم السلام، مجموعه امامان معصوم يک حرکت علمي و يک جريان فکري قوي در جامعه اسلامي به وجود آوردند تا پشتوانه واقعي مرجعيت ديني در دوران غيبت قرار گيرد.

به همين جهت در دوران حضور ائمه عليهم السلام شالوده يک مکتب فکري و يک مدرسه ويژه خط اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله که پاسدار مفاهيم ناب اسلامي بوده، پي ريزي مي شود و چون بذري آبياري مي گردد تا در دوران غيبت درختي تنومند و قوي گردد.

مجموعه مواد اوليه لازم براي اين مدرسه و مکتب که در 3 يا 4 عنصر خلاصه مي گردند، فراهم مي گردد: 1 - مواد علمي و فکري 2 - شيوه آموزش و پرورش و تحقيق و تکامل 3 - شخصيت هاي حامل اين بار علمي و فکري؛ اعم از اساتيد و طلاب.

مربيان اصلي و معلمان واقعي در اين مکتب، امامان معصوم عليهم السلام بوده و پرورش يافتگان آنان شخصيت هائي، چون «زرارة»، «محمد بن مسلم»، «اءبان»، «ابوحمزه ثمالي»، «يونس بن عبدالرحمان» و... بوده اند.

مجموعه متون لازم براي اين مدرسه ويژه اعم از تفسير، فقه، اصول و ساير معارف اسلامي توسط امامان معصوم عليهم السلام به راويان و اصحاب آنان منتقل گشته و اصحاب امامان نيز با راهنمائي آنان تمام روايات را تدوين، ثبت و ضبط نموده و به مرور زمان کتاب هاي زيادي در حديث گرد آوري شده و بر همين معارف تعداد زيادي از ياران و پيروان اهل بيت عليهم السلام پرورش يافتند و شخصيت هاي علمي برجسته اي در جهان اسلام قد علم نمودند و مدرسه فقهاي پيرو اهل بيت عليهم السلام حضوري جدي در جامعه اسلامي پيدا کرد که به تمام امکانات لازم براي رشد و تکامل مجهز گشته بود.