«شيخ طوسي» در مورد او از «هبة الله بن احمد الکاتب»، فرزند «ام کلثوم بنت ابي جعفر عمري»، نقل نموده که «ابو دلف کاتب» در ابتداي امر جزء «مخمسه» بود. [1] .

خود وي در اين باره گفته است: سيد من، شيخ صالح - قدس الله روحه و نور ضريحه - (يعني ابوبکر بغدادي) مرا از مذهب «ابوجعفر کرخي» به مذهب صحيح منتقل نمود. [2] چرا که «کرخيون» گرايش به مذهب «مخمسه» داشتند و «ابودلف» نيز تربيت شده آنان بود.

«ابو دلف» از جمله پيروان سخت و پابرجاي «ابوبکر بغدادي» بود و از جانب او نيز به عنوان جانشين معرفي شد. «ابوالقاسم، جعفر بن محمد بن قولويه» درباره وي مي گويد: اما «ابودلف کاتب»، پس ما او را ملحد و غالي مي دانيم، وي پس از الحاد و غلو، مجنون شده و به زنجير کشيده شد و سپس رها شد، و ديگر او را نديديم، مگر آن که مورد استخفاف و تحقير واقع مي شد.» [3] وي حتي پس از وفات «علي بن محمد سمري» مدعي نيابت بود و همين امر نزد شيعه نشانه کذب وي بود.